Założenie dworsko-parkowo-folwarczne w Chotkowie leży w odległości około 0,5 km na zachód od drogi prowadzącej z Nowej Soli do Żagania. Od strony południowej wjazd do dworu poprzedzony jest podwórzem gospodarczym. Wejście z dziedzińca prowadzi przez teren zasypanej w tym miejscu fosy okalającej sztuczne wzniesienie, na którym postawiony jest dwór oraz dwie wieże usytuowane na narożach południowej strony wzgórza. Budynek dworu obecnie nie jest użytkowany.
Od 2. ćw. XIV wieku do poł. XVI Chotków znajdował się w posiadaniu rodziny von Nostitz. Dwór zbudowano około połowy XVI wieku jako obronny, być może w miejscu wcześniejszej budowli. Siedzibę otaczały wtedy prostokątnie wały i mur obronny z czterema bastejami w narożach. Prawdopodobnie kamienne, renesansowe obramienia okienne dworu w Chotkowie, zostały wtórnie w 1705 roku wmontowane w wieży rycerskiej w Witkowie. Obramienia te są sygnowane nie tyko monogramami rzeźbiarzy ( F.B.D.), ale też datą „1557”, którą można odnieść do czasu zakończenia budowy renesansowego obiektu. W 1559 roku posiadłość została zakupiona przez Fabiana von Schönaicha. W urbarzu sporządzonym po jego śmierci w 1591 roku, dwór znajdujący się w Chotkowie jest opisany jako murowana z kamienia budowla trzykondygnacyjna, w niezbyt dobrym stanie zachowania: popękane mury, zniszczony dach. W końcu XVI wieku właścicielem był Heinrich von Dohna ożeniony z wdową po Hansie Georgu von Schönaicha, a następnie jego córka Jadwiga. Po jej śmierci majątek został sprzedany Karolowi Maurycemu von Redern – właścicielowi Małomic. W 1687 roku dobra kupił Georg Christoph von Prosskau. W 1709 roku z jego inicjatywy dwór otrzymał barokowy wystrój elewacji, natomiast basteje od strony frontowej podwyższono, nadając im formę cylindrycznych wież. Dwie basteje usytuowane przy elewacji tylnej uległy zniszczeniu w XIX wieku. W 1732 roku majątek został przejęty za długi przez miasto Szprotawa. Do wybuchu II wojny światowej posiadłość była wydzierżawiana. Obecne zabudowania folwarczne zostały wzniesione w 2. poł. XIX wieku. Po 1945 roku na terenie majątku utworzono PGR. Obecnie stanowi własność prywatną.
Trzykondygnacyjny, podpiwniczony budynek założony jest na planie prostokąta. Budowlę nakrywa dach mansardowy kryty dachówką karpiówką. Elewacje obecnie są gładkie, podział przeprowadzony jest lizenami. Usunięte zostały opaski okienne. Pierwotnie barokowy wystrój elewacji nawiązywał do rozwiązań zastosowanych w pałacu Wacława Eugeniusza Lobkovica w Żaganiu. Na osi fasady znajduje się kamienny portal z ustawionymi ukośnie, kwadratowymi w przekroju filarkami o wolutowych głowicach. Nad zamkniętym prosto zamkniętym wejściem znajduje się płaskorzeźbiony kartusz herbowy, powyżej balkon o kamiennej, ażurowej balustradzie z dekoracją o motywach liści akantu. W kluczu obramienia drzwi mieści się tabliczka z datą „1709”. Wyjście na balkon przez porte-fenêtre zamknięte łukiem pełnym. We wnętrzu zachował się renesansowy układ piwnic i pokrywający się z nim dwutraktowy układ parteru z sienią na przestrzał. Dwie wolno stojące wieże na rzucie koła z reliktami dekoracji sgraffitowej na elewacjach i malarstwem iluzjonistyczne we wnętrzach.
W latach 80. XX stulecia przeprowadzono remont elewacji, stosując gładkie tynki i upraszczając detal architektoniczny oraz uszczelniono pokrycie dachu. Wieże w stanie bardzo złym (szczególnie wieża zachodnia) wymagają pilnego zabezpieczenia. Występują ubytki pokrycia dachu i murów obwodowych, uszkodzenia barokowych polichromii sklepień i ścian.
Od 2. ćw. XIV wieku do poł. XVI Chotków znajdował się w posiadaniu rodziny von Nostitz. Dwór zbudowano około połowy XVI wieku jako obronny, być może w miejscu wcześniejszej budowli. Siedzibę otaczały wtedy prostokątnie wały i mur obronny z czterema bastejami w narożach. Prawdopodobnie kamienne, renesansowe obramienia okienne dworu w Chotkowie, zostały wtórnie w 1705 roku wmontowane w wieży rycerskiej w Witkowie. Obramienia te są sygnowane nie tyko monogramami rzeźbiarzy ( F.B.D.), ale też datą „1557”, którą można odnieść do czasu zakończenia budowy renesansowego obiektu. W 1559 roku posiadłość została zakupiona przez Fabiana von Schönaicha. W urbarzu sporządzonym po jego śmierci w 1591 roku, dwór znajdujący się w Chotkowie jest opisany jako murowana z kamienia budowla trzykondygnacyjna, w niezbyt dobrym stanie zachowania: popękane mury, zniszczony dach. W końcu XVI wieku właścicielem był Heinrich von Dohna ożeniony z wdową po Hansie Georgu von Schönaicha, a następnie jego córka Jadwiga. Po jej śmierci majątek został sprzedany Karolowi Maurycemu von Redern – właścicielowi Małomic. W 1687 roku dobra kupił Georg Christoph von Prosskau. W 1709 roku z jego inicjatywy dwór otrzymał barokowy wystrój elewacji, natomiast basteje od strony frontowej podwyższono, nadając im formę cylindrycznych wież. Dwie basteje usytuowane przy elewacji tylnej uległy zniszczeniu w XIX wieku. W 1732 roku majątek został przejęty za długi przez miasto Szprotawa. Do wybuchu II wojny światowej posiadłość była wydzierżawiana. Obecne zabudowania folwarczne zostały wzniesione w 2. poł. XIX wieku. Po 1945 roku na terenie majątku utworzono PGR. Obecnie stanowi własność prywatną.
Trzykondygnacyjny, podpiwniczony budynek założony jest na planie prostokąta. Budowlę nakrywa dach mansardowy kryty dachówką karpiówką. Elewacje obecnie są gładkie, podział przeprowadzony jest lizenami. Usunięte zostały opaski okienne. Pierwotnie barokowy wystrój elewacji nawiązywał do rozwiązań zastosowanych w pałacu Wacława Eugeniusza Lobkovica w Żaganiu. Na osi fasady znajduje się kamienny portal z ustawionymi ukośnie, kwadratowymi w przekroju filarkami o wolutowych głowicach. Nad zamkniętym prosto zamkniętym wejściem znajduje się płaskorzeźbiony kartusz herbowy, powyżej balkon o kamiennej, ażurowej balustradzie z dekoracją o motywach liści akantu. W kluczu obramienia drzwi mieści się tabliczka z datą „1709”. Wyjście na balkon przez porte-fenêtre zamknięte łukiem pełnym. We wnętrzu zachował się renesansowy układ piwnic i pokrywający się z nim dwutraktowy układ parteru z sienią na przestrzał. Dwie wolno stojące wieże na rzucie koła z reliktami dekoracji sgraffitowej na elewacjach i malarstwem iluzjonistyczne we wnętrzach.
W latach 80. XX stulecia przeprowadzono remont elewacji, stosując gładkie tynki i upraszczając detal architektoniczny oraz uszczelniono pokrycie dachu. Wieże w stanie bardzo złym (szczególnie wieża zachodnia) wymagają pilnego zabezpieczenia. Występują ubytki pokrycia dachu i murów obwodowych, uszkodzenia barokowych polichromii sklepień i ścian.
