Na terenie zespołu folwarcznego, zlokalizowanego w południowo-zachodniej części wsi jest posadowiony dwór. Budynek dworski zajmuje północno-zachodni narożnik pierwotnego dziedzińca gospodarczego, fasadą zwrócony na wschód – ku dziedzińcowi gospodarczemu. Od zachodu, do dworu przylega niewielkie założenie parkowe o charakterze swobodnej kompozycji. Od strony wschodniej zachowała się brama wjazdowa na teren zespołu, obecnie nieprzejezdna. Wzdłuż terenu dawnego ogrodu i sadu rozciąga się aleja lipowa, łącząca pałac z drogą prowadzącą w kierunku Połęcka.
Dokładna data budowy dworu nie jest znana. Jednakże można stwierdzić, iż jest to obiekt zróżnicowany architektonicznie i niejednorodny chronologicznie – prawdopodobnie wzniesiony w końcu XVIII wieku, w czasie kiedy wieś stanowiła dobra szlacheckie rodziny von. Winning. W końcu XIX wieku dokonano przebudowy dworu, zacierając częściowo jego pierwotną kompozycję architektoniczną. Po 1945 roku rozbudowano budynek w kierunku południowym i zachodnim.
Jest to budynek dwukondygnacyjny, z niskim parterem i użytkowym poddaszem, bez podpiwniczenia, osadzony na kamiennych ławach fundamentowych. Murowane z cegły ceramicznej ściany obwodowe na zewnątrz są otynkowane. Dwór został założony na rzucie prostokąta o wymiarach 26,20 x 13 m, z czworobocznym ryzalitem od wschodu i półkolistym portykiem od strony zachodniej. W trakcie przebudowy obiektu, w końcu XIX wieku, główny korpus budowli zespolono łącznikiem z prostopadle położoną oficyną, tworząc skrzydło boczne. Zwarta bryła została rozczłonkowana poprzez dostawiony od północy łącznik i ryzalit. Wysoki dach mansardowy nakrywa korpus główny budynku dworskiego, zaś ryzalit dach trzyspadowy. Portyk nakrywa stożkowy dach. Charakterystycznym elementem architektonicznym jest cylindryczna wieża z kręconymi schodami i dzwonowatym hełmem, umieszczona przy zachodniej części łącznika. Historyczna kompozycja elewacji dworu została po części zatarta w trakcie jego przebudowy i kolejnych modernizacji w latach powojennych. W elewacji frontowej – wschodniej umieszczony jest dwuosiowy prosty ryzalit. Elewacja ogrodowa – zachodnia zakomponowana została jako dziewięcioosiowa, zaakcentowana na osi sześciokolumnowym portykiem. Elewacja południowa – szczytowa jest trzyosiowa z parterową dobudówką i tarasem. W partii dachu umieszczone są rzędy facjatek. Podziały wertykalne na elewacjach tworzą rytmicznie rozmieszczone otwory okienne i drzwiowe. W parterze okna zamknięte są odcinkowo, zaś na piętrze i w mansardzie prostokątnie. Podziały horyzontalne stanowią proste gzymsy. W elewacji frontowej zachowały się elementy pierwotnego detalu architektonicznego w postaci rozetkowych zworników. Skrzydło boczne, założone na planie wydłużonego prostokąta, ma formę parterowej przybudówki z użytkowym poddaszem, nakrytej wysokim dwuspadowym dachem. Pierwotny układ wnętrza dworu był dwutraktowy.
Obecnie rozplanowanie pomieszczeń zostało w części przekształcone. Z historycznego wystroju zachowała się część stolarki drzwi, schodów komunikacyjnych oraz metalowe, kręcone schody w wieży.
Od 2002 roku prywatne przedsiębiorstwo, w którego posiadaniu jest obiekt, prowadzi prace remontowe i adaptacyjne pomieszczeń dworu na pensjonat i hotel. Do tego czasu odrestaurowano elewacje budowli wraz z kolorystyką, wykonano nowe pokrycie dachu, izolację fundamentów, wymianę stolarki okien i drzwi. Obecnie trwa remont wnętrza budynku.
