Dwór w Kolesinie (dawny Goltzen) usytuowany jest w południowej części wsi, w zespole dworsko-parkowo-folwarcznym. Budynek dworu stanowi element dominujący całego założenia, po którego północnej stronie rozciąga się park, a po stronie południowej, wokół czworobocznego dziedzińca, znajdują się zabudowania folwarczne, m.in. dawna stajnia i kuźnia (od wschodu), obora (od południa), budynki dawnej gorzelni oraz obór (od zachodu), zaś zewnętrzną pierzeję zachodnią tworzą, sąsiadujące z nimi równolegle: budynek mieszkalny oraz stodoła.
Najstarsza wzmianka o dobrach w Kolesinie, pochodzi z 1582 roku, kiedy należały do rodziny von Kalckreuth. W 1725 roku właścicielem majątku został ród von Stosch, posiadający wtedy majątek w Starym Kisielinie. Od 1870 roku dobrami zarządzała rodzina von Fuchsów, a w 1929 roku stały się własnością Ignatzego Savrazina z Berlina. Po II wojnie światowej majątek był własnością Skarbu Państwa. W latach 50. XX wieku utworzono z dóbr kolesińskich PGR. W 1995 roku dwór wszedł do zasobu Agencji Własności Skarbu Państwa, zaś od 1998 roku stanowi własność prywatną.
Nie znamy daty wzniesienia dworu, jego fundatorów, ani budowniczych. W dotychczasowej literaturze przyjmuje się, że powstał w początkach XIX wieku wraz całym założeniem folwarcznym, jednak analiza układu kompozycyjnego założenia oraz architektura obiektu wskazują na jego wcześniejszy rodowód. Założenie, w którym dwór zamyka jedną pierzeję podwórza, otoczonego z pozostałych trzech stron zabudowaniami folwarcznymi wskazuje na jego wcześniejszą genezę (XVI i XVII wiek). W związku z tym, iż obiekt posiada cechy typowe dla baroku, a najstarsze drzewa w parku datuje się na ok. 250 lat, można założyć, że dwór powstał w 1. poł. XVIII wieku, staraniem rodziny von Stosch. W 2. poł. XIX wieku przeprowadzone zostały znaczne prace remontowe we dworze. Wykonano nową stolarkę drzwiową oraz kominek, przebudowano schody w trakcie frontowym sieni i wykonano drugie w trakcie tylnym. Prawdopodobnie dodano wtedy również neoklasycystyczny ganek kolumnowy (nie zachowany).
Barokowy dwór w Kolesinie, wzniesiony w konstrukcji murowanej, założony na planie prostokąta, jest budynkiem parterowym z użytkowym poddaszem, w części podpiwniczonym. Obiekt nakryty jest dachem mansardowym z wolim okiem w połaci. Bryła zróżnicowana została przez pozorny ryzalit, podwyższony facjatką o trójkątnym szczycie, podkreślonym profilowanym gzymsem. Facjatkę nakrywa dwuspadowy daszek, kryty dachówką karpiówką. Narożniki pseudoryzalitu i facjatki zostały ujęte lizenami. Po obu stronach facjatki znajdują się pojedyncze wystawki okienne, zwieńczone daszkami jednospadowymi o falistej linii. Horyzontalne podziały w elewacjach podkreśla wydatny cokół i profilowany gzyms, który w elewacjach frontowej i tylnej jest koronujący, natomiast w elewacjach bocznych oddziela partię poddasza od parteru. Opaski okienne zostały zastosowane jedynie w otworach okiennych pseudoryzalitu. Z oryginalnego wystroju zachowały się m.in.: rozetka z liśćmi akantu w jadalni, dekoracja sztukatorska w formie fasety i kominek w dawnym salonie-gabinecie. Przetrwała także posadzka z cegły i polnych kamieni w piwnicach oraz częściowo wewnętrzna stolarka drzwiowa.
W latach 70. XX wieku wykonano remont kapitalny budynku, w czasie którego przełożono pokrycie dachowe, wymieniono stolarkę drzwiową oraz okienną, całość pokryto nowymi tynkami. Od 1999 roku przeprowadzono remont, skuwając tynki wewnętrzne, wymieniając zniszczone elementy więźby dachowej i pokrycie dachowe (na dachówkę karpiówkę). Ponadto założono nowe opierzenia i rynny, przemurowano ścianę tylną, zainstalowano instalację odgromową.
