Miejscowość Mokra położona jest w odległości 8 km na północny – wschód od Lubska. Zespół folwarczny usytuowany jest we wschodniej części wsi, po wschodniej stronie drogi prowadzącej ze Starej Wody do Chocimka. Założenie podzielone jest na część gospodarczą i rezydencjonalną. Po jego wschodniej stronie znajduje się obszerne podwórze gospodarcze o kształcie prostokąta, ze stawem umieszczonym w centralnej części, zabudowane z trzech stron obiektami gospodarczymi. Zachodnią część zajmuje park – obecnie bardzo zaniedbany. Pośrodku zespołu, na granicy parku i podwórza gospodarczego, ulokowany jest dwór. Założenie zakomponowane jest symetrycznie względem osi wschód – zachód. Dwór, usytuowany na osi, stanowi dominantę architektoniczną zespołu.
Historia Mokrej sięga średniowiecza. Jednakże pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca miejscowości pojawia się dopiero w 1620 roku, kiedy to wieś została zakupiona, wraz z majątkiem w Tucholi Żarskiej, przez rodzinę von Knobelsdorff. W posiadaniu von Knobelsdorffów, Mokra pozostała do 1820 roku. Od 1839 roku ziemie te należały do rodziny von Herford. Właściciele Mokrej nigdy tu nie rezydowali, dlatego też nie wybudowano tu siedziby. Folwark powstał w drugiej połowie XIX wieku. W 1921 roku właścicielem dóbr w Mokrej został C. Drews. Majątek obejmował wówczas 75 ha gruntów ornych, 25 ha łąk, 100 ha lasów, 10 ha nieużytków. Dochód roczny z folwarku wynosił 1720 marek. W gospodarstwie hodowano 12 koni i 89 sztuk bydła.
Dwór, pozbawiony wyraźnych cech stylowych, przypuszczalnie został wzniesiony na przełomie XIX i XX wieku. W tym samym czasie założono park. Dwór jest obiektem murowanym z cegły pełnej ceramicznej, otynkowanym. Budowla założona jest na planie prostokąta urozmaiconego wydatnymi ryzalitami od strony wschodniej i zachodniej oraz dużym tarasem o półokrągłym wykroju. Elewacja frontowa zwrócona jest na zachód. Dwór, posadowiony na wysokich piwnicach, ma dwie kondygnacje. Zwartą, symetryczną bryłę nakrywają dachy dwuspadowe – ustawiony kalenicowo nad korpusem i szczytowo nad ryzalitami. Fasada dworu zakomponowana jest symetrycznie jako siedmioosiowa. Jej narożniki zaakcentowane zostały przez dwuosiowe ryzality boczne. W części środkowej mieści się półokrągły taras z murowaną balustradą. Fasada pozbawiona jest dekoracji architektonicznej. Jej osie wyznaczają rytmicznie rozmieszczone prostokątne otwory okienne pozbawione obramień. Elewacja wschodnia, tak jak fasada, jest symetryczna, siedmioosiowa, z dwuosiowymi ryzalitami bocznymi, przy czym w osi środkowej umieszczone jest wejście, a otwory okienne, wsparte na wydatnych parapetach, ujęte są w taśmowe opaski. W analogiczny sposób zostały opracowane elewacje boczne. Wejście główne do dworu, poprzedzone murowanymi schodami, mieści się w elewacji południowej.
Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono. Obecnie stanowi własność Agencji Nieruchomości Rolnych i jest dzierżawiony. Dwór jest użytkowany jako mieszkanie. W wyniku remontów prowadzonych w drugiej połowie XX wieku, m. in. przebudowano główne schody wejściowe do dworu, wymieniono drewnianą stolarkę okienną pierwszej kondygnacji i piwnic na PCV, a także odbudowano konstrukcję dachu, która uległa zniszczeniu na początku naszego stulecia.
