Pasterzowice położone 4 km na północ od Szprotawy, wschodnim skrajem założenia wiejskiego stykają się z tranzytową drogą Szprotawa – Kożuchów. Opodal tego miejsca, na południe, po wschodniej stronie szosy znajduje się zespół pałacowo-folwarczny. Usytuowany w jego centrum pałac otoczony jest od południa parkiem, a z pozostałych stron zabudową gospodarczą. Pałac służy obecnie jako mieszkanie właściciela.
Pierwsza źródłowa wzmianka o Pasterzowicach (Villa Pastoris) pochodzi z 1283 roku. Tamtejsze dobra rycerskie należały wówczas do Ulricha Syblera. W 1294 r. Majątek kupił Nicolaus von Osla, który po siedemnastu latach odsprzedał go braciom Ottonowi i Arnoldowi von Petzold. W 1315 roku Pasterzowice weszły w posiadanie klasztoru magdalenek, świeżo przeniesionych z Bytomia Odrz. do Szprotawy. W gestii klasztoru pozostawały do 1820 roku, kiedy przejął je rząd pruski. Pięć lat później jako właściciel wymieniony jest porucznik Samuel Bürger. Po nim majątkiem władali kolejno: książę Acerenza Dignatelli (1850-1890), Herman i Izabela Steinert (1890-1930). Erwin Gossmann (wym. 1933), Herbert Caje (do 1945).
Neobarokowa architektura pałacu wskazuje, że mógł on powstać pod koniec XIX bądź z początku XX wieku, zapewne na miejscu starszego obiektu, na istnienie którego wskazuje XVIII-wieczna metryka parku. Mogła to być skromna budowla, będąca mieszkaniem zarządcy majątku w służbie klasztoru. Obecny pałac powstał z inicjatywy księcia Dignatteli bądź Hermana Steinerta. Jest budynkiem założonym na planie prostokąta, piętrowym, nakrytym dachem mansardowym. Zwrócona ku północy fasada, zaakcentowana została na osi trzyosiowym, pozornym ryzalitem, z facjatą o faliście uformowanym szczycie z wazonem w zwieńczeniu. Pośrodku elewacji ogrodowej znajduje się taras z balustradą, wsparty na czterech żeliwnych kolumnach pseudobarokowych. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią przelotową na osi. Park, założony w XVIII wieku, w ostatniej ćwierci następnego stulecia został przekształcony w założenie krajobrazowe.
Od 1945 roku w pałacu mieściła się administracja Państwowych Nieruchomości Ziemskich (potem PGR), a od 1969 roku Stacja Hodowli Roślin. Remonty przeprowadzone w latach 60. i 80. nie zmieniły architektury obiektu. Solidny remont z renowacją elewacji przeprowadził obecny właściciel zespołu.
