Kościół pw. Świętej Rodziny w Sękowicach gm. Gubin, pow. krośnieński
Sękowice to wieś położona w pobliżu Gubina. Tuż przy głównej drodze prowadzącej przez miejscowość, przy jej zakolu, zlokalizowany jest plac kościelny, na którym niegdyś znajdował się cmentarz i dzwonnica. Na osi placu kościelnego wzniesiony jest kościół otoczony licznymi drzewami. Całość terenu oddzielono od drogi i zabudowań wiejskich współczesnym ogrodzeniem.
Wieś Sękowice po raz pierwszy wzmiankowana jest źródłowo w 1391 r. Z roku 1442 pochodzą informacje na temat właściciela miejscowości – Hansa Wasemberga. W rękach jego rodziny Sękowice pozostają do 1482 r., aby następnie stać się własnością rodu von Köcktritz. W roku 1523 miejscowość zakupuje dawny mistrz zakonu joanitów – Georg von Schlabendorf. W trakcie wojny trzydziestoletniej dochodzi do zniszczenia istniejącego wówczas w Sękowicach zamku i kościoła. Bliższych informacji na temat zniszczonej świątyni nie posiadamy. Być może obecna budowla powstała w 2. poł. XVII w., została wzniesiona na miejscu poprzedniego kościoła. W XVIII w. w jej pobliżu wybudowano drewnianą dzwonnicę rozebraną na przełomie lat 80/90 XX w. W roku 1813 wieś stała się własnością królewską. Wówczas też prowadzone były odnotowane w źródłach prace remontowe. Najprawdopodobniej jeszcze w 1. poł. XIX w. została usunięta oryginalna belka podwalinowa i zastąpiona ceglaną podmurówką. Przypuszczalnie wówczas też zastosowano śruby przy mocowaniu wsporników do słupów.
Kościół w Sękowicach wzniesiony został w konstrukcji szkieletowej na rzucie ośmioboku wzbogaconego od wschodu prostokątną zakrystią, a od strony południa kwadratową kruchtą i wejściem prowadzącym na empory. Zwartą bryłę nakryto dachem ośmiospadowym z tamburem i latarnią. Zakrystię zwieńczono dachem pulpitowym, przybudówkę od południa dachem wielospadowym. Elewacje opracowano podobnie do siebie, jako prosty układ słupów i rygli oparty na wysokim cokole. Dodatkowe elementy stanowią miecze wprowadzone w dwóch poziomach w osiach zewnętrznych ścian. Prostokątne otwory okienne, zlicowane z płaszczyzną ścian, także umieszczono w dwóch poziomach, z tym że okna przyziemia są nieco niższe niż kondygnacji drugiej. Całość wieńczy profilowany gzyms. Elewacja zachodnia i południowa przesłonięte zostały ścianami przybudówek. Elewację główną zakrystii opracowano analogicznie do pierwszej kondygnacji korpusu, wprowadzając na osi okno w licu ściany. W elewacji południowej zakrystii wprowadzono wejście zamknięte jednoskrzydłowymi drzwiami. Po lewej stronie drzwi umieszczono w jednej osi dwa otwory okienne. Elewację północną zakrystii opracowano jako układ regularnych słupów i rygli tworzących do poziomu drugiej kondygnacji kwadratowe pola. W szczycie elewacji wprowadzono drewniane deskowe drzwiczki. Elewacje kruchty utworzone zostały przez układ słupów i rygli wzbogaconych zastrzałami. Otwory okienne rozmieszczono nieregularnie. W elewacji południowej kruchty umieszczono drzwi dwuskrzydłowe ozdobione dekoracją klepkową. Wejście na empory umieszczono od strony północno-zachodniej. Ściany tamburu odeskowano w układzie pionowym przykrywając styki desek listwami. Ściany latarni utworzono ze słupów flankujących parami otwory okienne i ścianki latarni. Na większość oryginalnych drewnianych elementów konstrukcyjnych nabite są współczesne deski maskujące.
Wnętrze przekryte nagim stropem belkowym zakomponowano centralnie, wprowadzając obiegające całość kościoła empory. W zachodnią część empor wprowadzono balkon założony na rzucie wycinka koła, wysunięty wspornikowo w kierunku wnętrza świątyni. Balustradę empor artykułowano ramowo – płycinowymi podziałami. Na płycinach umieszczono pochodzące z lat 60. XX w. przedstawienia Drogi Krzyżowej. Belki stropowe ułożone w układzie promienistym wsparte zostały na ryglach i słupach wewnętrznych oraz na ścianach zewnętrznych. Z wyposażenia kościoła na uwagę zasługują renesansowe epitafia oraz barokowy ołtarz i chrzcielnica powstała w 2. poł. XVII w.
Świątynia w Sękowicach została poświęcona na potrzeby katolików 24 lutego 1946 r. W roku 1966 w trakcie oględzin odnotowano dobry stan kościoła. Na przełomie lat 80./90. XX w. rozebrano znajdującą się w pobliżu kościoła dzwonnicę. Nie posiadamy informacji na temat ewentualnych prac przy kościele. Prawdopodobnie ograniczano się jedynie do bieżących remontów, takich jak malowanie kościoła z zewnątrz i wewnątrz. Wstawiono również drzwi prowadzące z kruchty do kościoła. W roku 2002 wymieniono pokrycie dachowe. Prawdopodobnie wówczas zmieniono konstrukcję latarni ze szkieletowej na słupową lub też przesłonięto rygle wyprawą tynkarską.
