Pierwotnie był to klasztor bernardynów, wzniesiony w 1456 w konstrukcji szkieletowej. W okresie reformacji, w 1552 bernardyni opuścili miasto, a sześć lat później pożar zniszczył klasztor. W 1629 zakonnicy wrócili i wspomagani przez starostę Mikołaja Tarnowieckiego zbudowali murowany klasztor i kościół wg proj. Krzysztofa Bonadury. Ok. 1730 założono zewnętrzny dziedziniec z krużgankami i kaplicą Świętego Krzyża. W 1745 do kościoła dostawiono wieżę, zaprojektowaną przez Józefa Steinerta z Leszna. Uszkodzony pożarem w 1824 kościół odbudowano i odrestaurowano. W 1827, gdy klasztor został skasowany, przy kościele utworzono parafię, w klasztorze zaś urządzono szkołę, w 1882 odnowiono polichromię i ołtarze. W 1945 klasztor przejęli franciszkanie. Prace remontowe i konserwacyjne przeprowadzone były w 1946, 1967-1972 i 1986-1998. Do zespołu należą: kościół, klasztor, dziedziniec zewnętrzny (odpustowy), kaplica Świętego Krzyża.
Kościół pw. św. Józefa
Orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z zamkniętym trójbocznie prezbiterium, wieżą z kruchtami po bokach od zachodu. Nawę nakrywa dach dwuspadowy, prezbiterium wielospadowy z sygnaturką w kalenicy. Czworoboczną więżę wieńczy baniasty hełm z latarnią. Osobliwością architektury kościoła jest powiązanie form wczesnobarokowych (półkoliste i owalne okna w dwu poziomach) z gotyckimi proporcjami i elementami konstrukcji (wysokie dachy, przypory, ceglane lico elewacji). Wnętrze, przekryte
sklepieniami kolebkowymi z lunetami, nawa czteroprzęsłowym, prezbiterium dwuprzęsłowym, zdobione jest polichromią z ok. 1730, autorstwa Walentego Żebrowskiego, Ernesta Engelfeldera i Lubomira Staniszewskiego. W bogatym późnobarokowym i rokokowym wyposażeniu kościoła wyróżniają się ołtarze – główny i cztery boczne, wykonane w latach 1793–1795 przez Antoniego Szulca z Rawicza. Intarsjowane ławki wykonali w 1745 mnisi pod kierunkiem brata Antoniego Szczepańskiego. W ścianach nawy widnieją wmurowane epitafia późnorenesansowe Mikołaja Tarnowieckiego i barokowe rodziny Gurowskich z malowanymi portretami.
Budynek klasztorny
Budynek klasztorny, przylegający do kościoła od południa jest trzyskrzydłowy, piętrowy z wirydarzem. Jednotraktowe wnętrza obiegają krużganki przekryte sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi. Z klasztoru prowadzi wejście do biblioteki mieszczącej się na drugiej kondygnacji wieży.
Dziedziniec odpustowy
Położony po wschodniej i północnej stronie kościoła, otoczony jest wzniesionymi w 1746 krużgankami, przekrytymi sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi. W narożnikach krużganków znajdują się czworoboczne kaplice, sklepione kopulasto, a w nich rokokowe ołtarze. Umieszczone na ścianach krużganków stacje Drogi Krzyżowej namalował Karol Poschman z Głogowa
Kaplica Świętego Krzyża
Zbudowana wraz z dziedzińcem odpustowym, zamyka go od zachodu. Prostokątna w planie, połączona jest od północy z jedną z kaplic dziedzińca, przekryta stropem. We wnętrzu znajduję się gotycki krucyfiks oraz ołtarz z 1778 wykonany przez Ignacego Grimme.
