Powstał w XVII w. z fundacji Promnitzów, jako ewangelicki. W 1693 dobudowano wieżę proj. Caspra Richtera. W 1725, w oparciu o projekt Georga Bähra, kościół został przebudowany, otrzymując dwie kruchty, a we wnętrzu lożę kolatorską. Opuszczony od 1945, został w latach 1981–1983 odbudowany. Jest budowlą orientowaną, murowaną, jednoprzestrzenną, zamkniętą od wschodu trójbocznie, z kruchtami od południa i północy oraz wieżą od zachodu. Korpus nakryty jest dachem dwuspadowym od wschodu załamanym, wieżę wieńczy hełm baniasty z latarnią. Wnętrze, przekryte stropem, obiegają dwukondygnacyjne empory, zespolone z lożą kolatorską nad południową kruchtą.
Menu