Wzniesiony w pocz. XIV w., został przebudowany w XVI w., gdy przejęli go protestanci oraz ponownie w czasach nowożytnych, gdy dobudowano kruchtę i przekształcono okna. Odkrytą w 1982 polichromię ścienną z 1491 poddano konserwacji wykonanej przez D. Drążkowską. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z prostokątnym prezbiterium, zakrystią od północy i kruchtą od południa, nakryty dachami dwuspadowymi. Wnętrze przekryte stropami, w prezbiterium polichromowanym z XVII w.; zakrystia sklepiona kolebką. Średniowieczna brama w otaczającym plac kościelny murze została w 1618 podwyższona do trzech kondygnacji, otrzymując funkcję dzwonnicy. Była remontowana w 1794 i restaurowana w 1906 i 1964.
Menu