Powstał zapewne w kon. XIII w., jako salowy z wieżą szerokości nawy. Rozbudowany w 1731–1733 na wschód i zbarokizowany przez mistrza budowlanego Johanna Ch. Schultza wg proj. Haberlanda, był remontowany w 1896 i 1997. Jest orientowany, murowany, jednonawowy, z absydalnym, trójbocznym prezbiterium, kaplicą od północy i wieżą od zachodu. W wyposażeniu wyróżnia się ołtarz główny, barokowy, dłuta Christiana F. Dreysigmarcka. Czworoboczną, w ostatniej kondygnacji oktogonalną wieżę, wieńczy spłaszczony hełm z latanią.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
