Wzmiankowany w 1346, został wzniesiony w 1 poł. XIV w., przebudowany i powiększony o wieżę w 1500, a w pocz. XVII w. o kaplicę. Był remontowany w 1803, 1929 i w 90. latach XX w. W latach 1524–1668 i 1803–1945 należał do ewangelików. Świątynia jest orientowana, murowana z kamienia i cegły, salowa o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z kaplicą od północy i wieżą z kruchtą w przyziemiu od zachodu, nakryta dachem dwuspadowym załamanym od wschodu. Nad nawą jest sklepienie czteroprzęsłowe gwiaździste, nad kaplicą i kruchtą kolebkowo-krzyżowe. Elewacje oskarpowane, zachowały gotyckie okna. Wieża czworoboczna, przechodząca w oktogon, zwieńczona jest hełmem namiotowym. W wyposażeniu znajdują się m.in. późnogotycki tryptyk Mistrza ołtarza z Gościszowic z 1506 i późnorenesansowy grobowiec Schellendorfów z 1624.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
