Położony nad Bobrem, w odległości ok. 1,5 km od miasteczka, powstał w latach 1217– 1227, jako prezbiterialna część planowanego kościoła klasztornego, budowę którego zaniechano wobec starań o translokację konwentu do Żagania. Po 1284 wzniesiona część stała się kościołem parafialnym. W 1693 zburzono romańską absydę zastępując ją krótkim prezbiterium o poligonalnym zamknięciu, dostawiono wieżę, kaplicę i kruchtę. Z nieznanych powodów rozebrano też sklepienie, przekrywając wnętrze stropem. W neogotyckiej przebudowie (1861–1865) wzniesiono większe prezbiterium i nową zakrystię. Prace remontowe i restauracyjne były prowadzone w latach 1926, 1970 i 1992–1994. Kościół jest orientowany, murowany z cegły w wątku wendyjskim (nawa), prostokątny w rzucie, z prezbiterium zamkniętym poligonalnie, zakrystią i kaplicą od południa, wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi, prezbiterium wielopołaciowym. W neogotyckim wnętrzu ze starszego wyposażenia zachowała się barokowa ambona. Na zewnątrz elewacje oskarpowane z wysoko umieszczonymi, pierwotnymi otworami okiennymi.
