Neorenesansowa rezydencja powstała w 1885 w wyniku przebudowy i powiększenia barokowego dworu z kon. XVII w. W 1993 obiekt został starannie odrestaurowany z przeznaczeniem na pensjonat. Jest murowany, na planie prostokąta, dwutraktowy, parterowy w części starszej, piętrowy w części z czasu rozbudowy. Oba człony mają dachy dwuspadowe, w części nowszej ujęte wysmukłymi szczytami. Wejście główne w części starszej zaakcentowane zostało okazałą, trójkątną wystawką. Do pałacu przylega park krajobrazowy, założony zapewne w XVIII w.
Menu