Zbudowana w 1727, drewniana konstrukcji słupowej, była remontowana w 1976. Jest to mała prostokątna w rzucie budowla, z szerszą czworoboczną wieżą, przechodzącą w trzeciej kondygnacji w oktogon. Dachy – nad kaplicą dwuspadowy, nad wieżą ostrosłupowy, kryte są gontem.
Wzniesiony w 1767 w konstrukcji szkieletowej, został w 1. poł. XIX w., obmurowany. Do 1945 był ewangelickim. Jest budowlą orientowaną, salową, z trójbocznym zamknięciem od wschodu, nakrytą dachem dwuspadowym załamanym w części wschodniej, z drewnianą wieżyczką w kalenicy.
Wzniesiony w 1726, został w 1887 powiększony o transept i wieżę, otrzymując wygląd neoklasycystyczny. Usytuowany w sąsiedztwie zamku, jest orientowany, wewnątrz przekryty stropem i opięty emporami. W przedsionku pod wieżą znajduje się płyta nagrobna z płaskorzeźbioną postacią komandora Andreasa von Schlieben (1571).
Wzniesiony w 1698, jako ewangelicki, jest budowlą barokową murowaną, na planie kwadratu przechodzącego w oktogon, nakrytą dachem kopulastym z latarnią. Ośmioboczne wnętrze, przekryte pozorną kopułą, opięte jest emporami. W narożach parteru umieszczono zakrystię oraz klatki schodowe na empory. Wejście do kościoła ujęte jest portalem w postaci pilastrów podtrzymujących półkolisty tympanon
Zbudowany w XIV w., mimo późniejszych przekształceń (powiększenie okien), zachował gotycki charakter. Jest orientowany, murowany z kamienia, salowy zamknięty od wschodu trójbocznie, z zakrystią od północy, nakryty dachem dwuspadowym załamanym od wschodu. W przekrytym stropem wnętrzu zachował się renesansowy ołtarz oraz inne wyposażenie, barokowe. W otaczającym kościół kamiennym murze znajduje
Zbudowany ok. 1830 w stylu późnoklasycystycznym, w latach 1983 – 1984 był poddany kapitalnemu remontowi. Powstał, jako ewangelicki. Jest orientowany, murowany, prostokątny w planie, z zakrystią od wschodu, trzema otwartymi do nawy kaplicami od północy i czteroboczną wieżą od zachodu.
Wzniesiony w 1908 w stylu nawiązującym do gotyku, rozbudowany po 1990. Stroną ołtarzową zwrócony jest na południe, murowany z cegły, jednonawowy z pięcioboczną absydą prezbiterialną z wieżą przy zachodnim boku. Wieża, z cylindryczną przystawką na schody, zwieńczona jest hełmem ostrosłupowym.
Późnoromańska bazylika z ok. poł. XIII w. została po stu latach rozbudowana na wschód. Po pożarze w 1496 kościół rozbudowano w powiększonym późnogotyckim kształcie. Z romańskiej budowli zachowano tylko wieżę i część ścian przyległych do niej lokalności. Pożary, które uszkodziły kościół w 1597 i 1615 nie dosięgły wnętrza. W czasie
Pierwotnie ewangelicki, z 1848, neoromański, jednonawowy, z półkolistą absydą od południa i wieżą od północy.
Późnogotycka świątynia z 1520, została w latach 1621– 1686 zbarokizowana. Kościół jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zakończeniu od wschodu, oskarpowany, nakryty dachem dwuspadowym załamanym od wschodu. Wnętrze przekryte jest czteroprzęsłowym sklepieniem sieciowym.
