Wzniesiony ok. 1655 staraniem opactwa cysterskiego w Gościkowie. Po pożarze w 1733 został odbudowany z fundacji opata Józefa Górczyńskiego, w stylu barokowym. Był remontowany w 1850 i 1884. Jest orientowany, murowany, prostokątny w rzucie, z kruchtą od północy i wieżą od zachodu. Nawa przekryta jest pozornym sklepieniem kolebkowym.
Wzniesiony w 1693 staraniem Jana Białobłockiego, opata bledzewskiego, w konstrukcji zrębowej, w XVIII w. został obudowany ścianami konstrukcji szkieletowej. Jest orientowany, drewniany, jednonawowy, z prezbiterium o trójbocznym zamknięciu i zakrystią od północy, nakryty dachami dwu- i wielospadowymi, z wieżą w zachodniej partii kalenicy, zwieńczoną hełmem z latarnią. Wyposażenie świątyni pochodzi
Zbudowany w 1521, w latach 1526–1945 należał do ewangelików. Opuszczony od 1945 został wyremontowany w 1958. Późnogotycki, orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Nawa i prezbiterium przekryte są pozornymi sklepieniami kolebkowymi. Dwa wejścia zewnętrzne ujęte są portalami, zamkniętymi łukiem w
Późnogotycki, wzniesiony w pocz. XVI w., w 1697 powiększony o wieżę, w 1882 przedłużony na wschód, remontowany w 2007 (zdjęto wtórne szalunki z wieży). Kościół jest orientowany, murowany, wieża konstrukcji szkieletowej, jednonawowy z transeptem, prezbiterium szerokości nawy, zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu. We wnętrzu, przekrytym
Gotycka świątynia z XIV w. został powiększona w XV w. o wieżę i zakrystię, w XVII o kaplicę i w XIX o kruchtę. Był remontowany w 1933 i w latach 1966–1967. Od XVII w. do 1945 należał do protestantów. Jest orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z prostokątnym w planie prezbiterium,
Zbudowany, jako ewangelicki w 1. poł. XVII w., został w 1818 powiększony o wieżę. Od 1945 pozostaje nieużytkowany, zabezpieczony. Jest orientowany, murowany, barokowy (wieża klasycystyczna), salowy na planie prostokąta, z zakrystią i kaplicą od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachem trzyspadowym.
Zbudowany został w latach 1908-1912, jako ewangelicki. Jest orientowany, neogotycki, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z wieżą od zachodu.
Pierwotnie ewangelicki, powstał w 1812. Wzniesiony przez budowniczego Matthiasa wg projektu Pappritza. Klasycystyczna świątynia jest orientowana, murowana, jednonawowa z trójbocznym absydalnym prezbiterium i oktogonalną wieżą od zachodu. Dachy dwu- i trzyspadowe, a na wieży hełm ostrosłupowy
Wzniesiony w XVIII w., jako ewangelicki, był remontowany w kon. XIX w., w 1966 i 2000. Kościół jest orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta zamkniętego od wschodu trójbocznie, z przedsionkami od południa i północy i wieżą od zachodu. Dachy: wielospadowy, trójspadowe (kruchty) i czterospadowy (wieża).
Wzniesiony w 4. ćw. XIII w., został w XV w. powiększony o wieżę i zakrystię oraz przesklepiony w części prezbiterialnej. W XVI w. nastąpiło przekształcenie wnętrza nawy z przebudową okien. W XVIII w. dostawiono kruchtę i powiększono okna. W 1900 i w latach 1975–1976 był remontowany i restaurowany. Jest orientowany,
