Zbudowany w 1734, jako ewangelicki, był remontowany w 1904, 1955 i 1976, gdy rozebrano empory. W 1999 zamontowano na stropie barokowe sceny biblijne malowane na deskach, z rozebranego kościoła ewangelickiego w Kożuchowie. Barokowy kościół jest orientowany, murowany, jednonawowy z transeptem, zamknięty trójbocznie od wschodu, z wieżą od zachodu, nakryty dachem
Zbudowany w 1750, jako ewangelicki, konstrukcji szkieletowej, w 1875 został obmurowany. Był remontowany ok. 1970, w 1986 i 1993. Jest orientowany, na rzucie wydłużonego ośmioboku z ryzalitami przy dłuższych bokach, nakryty dachem wielospadowym z sygnaturką w kalenicy. Wnętrze z emporami, ma na stropie polichromie o tematyce biblijnej, przeniesione z rozebranego
Został wzniesiony w 1710, jako ewangelicki, z fundacji Adama von Waldow, wzbogacony w 1770 o drewnianą wieżę w kalenicy. Był remontowany w 1906 oraz w 60. i 90. latach XX w. Barokowa budowla jest orientowana, murowana, prostokątna w planie, nakryta czterospadowym dachem z wieżą konstrukcji słupowej w kalenicy, z latarnią
Gotycki kościół, został w XVI w. powiększony o wieżę, a w 1660 i następnych latach przedłużony, podwyższony i opięty emporami. W 1877 przekształcono elewacje wieży wg proj. K.F. Schinkla. Kościół jest orientowany, murowany, na planie prostokąta z wieżą od zachodu i szeregiem lokalności otwartych do wnętrza do północy i południa.
Zbudowany w 1735, jako protestancki, został w 80. latach XX w. gruntownie wyremontowany i powiększony o zakrystię i salkę. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na planie prostokąta z wieżą od zachodu, nakryty dachem trzyspadowym.
Wzmiankowany w 1376, powstał znacznie wcześniej, a w XV i XVI w. został przebudowany i powiększony o wieżę, zakrystię i kaplicę. W XVIII w. powiększono okna. W pocz. XX w. i w latach 1976–1978 był restaurowany. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z prosto zamkniętym prezbiterium, zakrystią i kaplicą od północy, kruchtą
Zbudowany w latach 1717- 1719, został w kon. XVIII w. powiększony o zakrystię i przedsionek. Pierwotnie ewangelicki, orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, nakryty dachem dwuspadowym załamanym od wschodu, z wieżą konstrukcji słupowej w kalenicy (1737). Wnętrze przekryte stropem, opięte emporami, posiada barokowe wyposażenie.
Został zbudowany w 1729 wg proj. Gulio Simonettiego, jako ewangelicki. Uszkodzony pożarem 1749 został odbudowany. W pocz. XX w. przekształcono elewacje – rozmieszczone w dwu poziomach okna zastąpiono pojedynczymi, wysokimi o smukłości charakterystycznej dla secesji. Kościół jest orientowany, murowany, jednonawowy z transeptem, trójbocznie zakończonym prezbiterium, z wieżą od zachodu, nakryty
Późnoromański, wzniesiony w pocz. XIII w., został w XV w. przedłużony w kierunku zachodnim, a w XVIII w. powiększony o zakrystię i kruchtę. W 1965 i 1996 poddany był renowacji. Kościół jest orientowany, murowany z cegły (starsza część) i kamienia, jednonawowy z kwadratowym w rzucie prezbiterium, zakończonym półkolistą absydą, zakrystią
Zbudowany w 1775 z fundacji wojewody poznańskiego, Radomickiego, został w XIX w. przebudowany z zatarciem cech stylowych. Jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z zakrystią od północy. w wyposażeniu kościoła znajdują się barokowe ołtarze oraz rokokowe płyty nagrobne rodziny Kuflickich.
