Zbudowany w 1860 staraniem gminy katolickiej, został w 1930 powiększony. Wyróżniającym akcentem skromnej architektury kościoła jest niezwykle smukła, wyniosła wieża z ostrosłupowym hełmem.
Zniszczony w 1945, nie został dotąd odbudowany. Badania archeologiczno-architektoniczne przeprowadzone w 1971 przez Czesława Lasotę i Jerzego Rozpędowskiego wyjaśniły dzieje kościoła. Pierwotna bazylika późnoromańska z ok. 1230 została w kon. XIII (prezbiterium) i w XIV w. zastąpiona większym założeniem gotyckim, które w XV–XVI w. Wymieniono na jeszcze okazalszą budowlę późnogotycką.
Wzniesiony w latach 1829 – 1830, jako ewangelicki. Klasycystyczny, orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym. Wnętrze ze stropem, opięte emporami. Elewacje artykułowane rytmem wysokich, zamkniętych półkoliście okien.
Wzniesiony w kon. XIII w. był przebudowany w pocz. XVI i w XVII w. Od czasu reformacji do 1945 służył ewangelikom. Jest orientowany, murowany, jednoprzestrzenny na planie prostokąta, z kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym. Na zewnątrz ozdobą kościoła jest szczyt wschodniej elewacji z późnogotycką, ceramiczną
Pierwotnie ewangelicki, został wzniesiony w 1709, powiększony o wieżę w 1780, zwieńczoną sygnaturką w 1900. W latach 1997–2000 poddany był starannej renowacji. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy, od wschodu zakończony trójbocznie, z przedsionkami od południa i północy, z wieżą od zachodu. W wyposażeniu kościoła znajduje się ołtarz z gotyckimi i
Wzmiankowany w 1448, w okresie reformacji kościół przejęli protestanci. Obecny obiekt wzniesiono w 1860. Jest konstrukcji szkieletowej, orientowany, salowy z trójbocznym zakończeniem od wschodu. Przyległa od zachodu kruchta pochodzi z 80. lat XX w. Na obrzeżu przykościelnego placu stoi dzwonnica, najpewniej starsza od świątyni – drewniana, konstrukcji słupowej, a w
Kościół, pierwotnie ewangelicki, pochodzi z ok. poł. XIX w.; neoromański, orientowany, na planie prostokąta, z przylegającą od zachodu drewnianą wieżą z 1699, konstrukcji słupowej, nakrytą dachem czterospadowym.
Wzniesiony w 1776, jako protestancki, na miejscu wzmiankowanego w 1308. Był remontowany w 2007. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy z wielobocznym zakończeniem od wschodu. Bryłę kościoła urozmaica sygnaturka w kalenicy dachu.
Późnogotycka świątynia, przy odbudowie po pożarze w 1767 powiększona o transept, zniszczona w 1945, została odbudowana w latach 1980–1982. Kościół jest orientowany, murowany, na planie krzyża łacińskiego, od wschodu zamknięty poligonalnie, z zakrystią od wschodu i wieżą od zachodu, nakryty dachami o dwu, trzy i wielu połaciach.
Kościół wzniesiono w 1832 i powiększono o neogotycką wieżę w 2. poł. XIX w. Pierwotnie ewangelicki, jest murowany, salowy na planie prostokąta z czworoboczną, trzykondygnacyjną wieżą.
