Zbudowany w 1789 na miejscu spalonego, jako ewangelicki. Wzniesiony w konstrukcji szkieletowej, został w latach 1964 – 1965 obmurowany. Jest orientowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu. Nad zachodnią partią dachu mieści się wieża, czteroboczna, przechodząca w oktogon.
Wzniesiony w kon. XIII w., został w późnym średniowieczu powiększony o wieżę i w XVII w. o zakrystię. Był remontowany w 70. latach XX w. Orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z prostokątnym w planie prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą przy nawie od południa, nakryty dachami dwuspadowymi. Nad nawą jest
Pierwotnie ewangelicki, zbudowany w XVIII w., jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na planie prostokąta z wieżą wtopioną w zachodnią część dwuspadowego dachu.
Wzniesiony ok. poł. XIX w., w stylu neoromańskim, jest orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z absydą prezbiterialną, z wysoką wieżą od zachodu.
Wzmianka z 1250 wskazuje, że kościół wówczas już istniał, zapewne niedokończony, bo w k. XIII w. zawalił się wznoszony transept. W konsekwencji zrezygnowano z jego budowy na rzecz ambitu, który dostawiono jednak dopiero w XVI w. Przekaz z 1397 informuje o 13. ołtarzach w kościele. Świątynie i klasztor niszczyły pożary
Klasztor powstał z fundacji komesa Bronisza, który w 1230 nadał cystersom w brandenburskim Lehnin wieś Gościkowo w celu założenia filialnego opactwa. W 1234 biskup poznański Paweł położył kamień węgielny pod budowę kościoła i klasztoru. W XIV i XV w. konwent otrzymał kolejne nadania od książąt wielkopolskich i okolicznego rycerstwa. W
Pierwotnie protestancki, został wzniesiony w 1736 w konstrukcji szkieletowej. Orientowany, salowy, od wschodu zamknięty trójbocznie, nakryty dachem wielospadowym, z wieżą wtopioną w zachodnią partię kalenicy, zwieńczoną baniastym hełmem z latarnią.
Zbudowany w 2. poł. XIII w., został powiększony o zakrystię i wieżę w XVI w. oraz kruchtę w XVIII w. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. Nawę przekrywa sklepienie sieciowe, prezbiterium i kruchtę krzyżowe,
Wzniesiony dla ewangelików w 1833, powiększony o wieżę w 1880, klasycystyczny, orientowany, murowany, trójnawowy na planie prostokąta, z wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym. Wnętrze nawy głównej ma pozorne sklepienie kolebkowe, nawy boczne stropy belkowe. Elewacje artykułowane są wysokimi, zamkniętymi półkoliście oknami.
Pierwotnie ewangelicki, zbudowany w 1822, w stylu klasycystycznym, powiększony o wieżę w 1828 oraz zakrystię i kruchtę w 1904. Jest nieorientowany, murowany, prostokątny w planie, z zakrystią od północy i wieżą od południa.
