Kościół istniał w Czarnowie już w średniowieczu. Obecny o znamionach późnoklasycystycznych, zbudowano w latach 1826 – 1827, jako ewangelicki. Z poprzedniego zachowała się dolna część wieży. Jest orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, z zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryty dachem trzyspadowym. Kopulasty dach wieży pochodzi z 1927.
Wzniesiony w latach 1784 – 1786, został w 1866 przebudowany i powiększony, otrzymując architekturę nawiązującą do klasycyzmu. Jest orientowany, murowany, salowy na rzucie prostokąta, z zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi; wieża hełmem z latanią. Wnętrze przekryte jest stropem. Pierwotnie była to świątynia
Został zbudowany w latach 1912 – 1914, na miejscu kościoła z 1777, spalonego. Jest murowany o architekturze nawiązującej do baroku, trójnawowy o układzie bazylikowym z transeptem, z wieżą zwieńczoną baniastym hełmem. Z poprzedniej świątyni zachowało się barokowe wyposażenie.
Wzmiankowany w 1308 wśród kościołów diecezji poznańskiej. Obecny pochodzi z 2 poł. XIX w. i ma architekturę nawiązującą do romanizmu. Jest murowany z cegły, jednonawowy z trójboczną absydą od wschodu i wieżą od zachodu.
Zbudowany w 1610, jako ewangelicki, w konstrukcji szkieletowej, został w 1962 obmurowany. Jest budowlą jednoprzestrzenną z trójbocznym zamknięciem od wschodu.
Został zbudowany ok. 1790, jako ewangelicki, po 1945 przebudowano wnętrze usuwając empory. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na planie prostokąta, z kruchtą od południa, nakryty dachem czterospadowym.
Zbudowany w 2. poł. XIII w., w czasach nowożytnych został powiększony o zakrystię i kruchtę, a w XVIII w. przebudowany (założenie stropów w miejsce pseudosklepienia, przekształcenie okien). Kościół, nad którym patronat sprawował konwent augustianów żagańskich, jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z prosto zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy i kruchtą
Wczesnogotycki kościół po 1539, gdy przejęli go protestanci, został powiększony przez poszerzenie prezbiterium do szerokości nawy i przesklepiony. Zapewne wraz z tym dobudowano wieżę. W okresie baroku została dobudowana zakrystia i przekształcone okna. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednoprzestrzenny na planie prostokąta, z wieżą i zakrystią od południa, nakryty dachem
Zbudowany w 1899, otrzymał architekturę odwołującą się do gotyku. Założony jest na planie krzyża gotyckiego z wielobocznie zamkniętym prezbiterium od wschodu i szeroką wieżą od zachodu. Wnętrze przekryte zostało sklepieniami krzyżowo-żebrowymi.
Zbudowany w 1908, jako ewangelicki, neogotycki, jednonawowy, na planie prostokąta, z wieżą.
