Został zbudowany w XV w., jako salowy z trójbocznym zakończeniem od wschodu. Po gruntownej przebudowie w 1770 otrzymał kształt barokowy. Nieużytkowany od 1945 popadł w zaniedbanie bliskie ruinie. Murowany z kamienia i cegły, jest orientowany, salowy, na planie czteroboku o dłuższych bokach wykreślonych faliście, z kruchtą od północy, przesklepioną gwiaździście,
Położony na prawym brzegu Odry, związany był z przedkolacyjną osadą i do 1482 należał do diecezji poznańskiej. Obecna neogotycka świątynia, zbudowana na miejscu starszej, pochodzi z 1887. Jest orientowana, murowana, trójnawowa, halowa, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, z wieżą od zachodu.
Pierwotna, prawdopodobnie romańska bazylika, została w XIV–XV w. zastąpiona założeniem halowym. Po spaleniu w 1708 kościół odbudowano w kształcie odpowiadającym konfesji ewangelickiej, bowiem od czasu reformacji był on w posiadaniu protestantów. Powiększony został o skrzydło transeptu i nakryty dachem mansardowym, a elewacje otrzymały dwie kondygnacje niskich okien, oświetlających opięte emporami
Zbudowany w 1807 w konstrukcji szkieletowej, w kon. XIX w. został częściowo przemurowany (ściana zachodnia). Pierwotnie ewangelicki. Salowy z poligonalnym zamknięciem od wschodu, nakryty dachem dwuspadowym, załamanym w partii wschodniej. Wnętrze z drewnianym stropem opięte jest emporami.
Wczesnobarokowy kościół z 1618, został w 2. poł. XIX w. gruntownie przebudowany z zatarciem cech stylowych. Jest budowlą orientowaną, murowaną, salową na planie prostokąta, nakrytą dachem dwuspadowym.
Zbudowany w 1843, został powiększony o wieżę w 1888. Jest murowany, salowy na planie prostokąta. Elewacje ożywione pilastrami.
Wzniesiony w XVI w., został przebudowany wewnętrznie i powiększony o wieżę w 1567. W latach 1526 – 1668 znajdował się w rękach ewangelików. Poważnym remontom poddany był w 1694 i ok. poł. XVIII w. Po pożarze w 1828 usunięto uszkodzone sklepienia zastępując je stropami. Kościół jest orientowany, murowany, jednonawowy, z
Został zbudowany w latach 1585–1587 na miejscu starszego, wzmiankowanego w 1332, powiększony o wieżę w 1676. Po pożarze w 1702 został po dwóch latach odbudowany, a wieża, którą podwyższono, w 1781. Gruntowny remont kościoła przeprowadzono na pocz. XX w. i w latach 2003–2006. Kościół o cechach gotycko-renesansowych jest budowlą orientowaną,
Wieża jest jedynym ocalałym członem budowli rozebranej w 1973. Był to wzniesiony w 1710 kościół Łaski, powiększony o wieżę w 1826. Uratowano też polichromowane stropy deskowe, które po konserwacji, podzielone na poszczególne sceny (tematyka biblijna) rozmieszczono na stropach kilku kościołów na terenie województwa. Z otaczającej kościół zabudowy kompleksu ewangelickiego, oprócz
Pierwotnie szpitalny, wzmiankowany w 1320, był małą, orientowaną, murowaną budowlą, tożsamą z obecnym prezbiterium, przekrytą w pocz. XVI w. sklepieniem sieciowym. Zapewne w okresie gdy kościół posiadali protestanci (1526–1653) został on powiększony o obecną nawę, przekrytą stropem. Od tego czasu skromna budowla przetrwała w niezmienionym kształcie.
