W dniu 25 września 2020 r. w Zamku w Kożuchowie odbyła się sesja naukowa "Dzieje miejscowości ziemi kożuchowskiej – Stypułów" zorganizowana przez Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Kożuchowskiej. Sesji towarzyszyło wydawnictwo pod tym samym tytułem. Dr Jarosław Lewczuk zaprezentował dzieje Stypułowa w pradziejach i okresie wczesnonowożytnym, natomiast historię miejscowości w czasach średniowiecza
Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Kożuchowskiej zaprasza na sesję naukową "Dzieje miejscowości ziemi kożuchowskiej – Stypułów ", która odbędzie się 25 września 2020 r. w Zamku w Kożuchowie. Początek godz. 10:30 Prosimy o potwierdzenie przybycia do 20 września pod nr tel. 698 224 999 lub e-mail: tpzk.stowarzyszenie@op.pl PROGRAM SESJI: 10:30
10 czerwca 2020 r. na kożuchowskim zamku Pan Zdzisław Szukiełowicz został odznaczony Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Wręczenia medalu dokonał Pan Wojciech Perczak wicewojewoda lubuski, w obecnosci Pana Pawła Jagaska burmistrza Kożuchowa i Pani Barbary Bielinis-Kopeć Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Pan Zdzisław Szukiełowicz to historyk amator, regionalista, znany i rozpoznawalny
10 czerwca 2020 r., wraz z Panem P. Jagaskiem Burmistrzem Kożuchowa i Zdzisławem Szukiełowiczem społecznikiem i radnym, spotkaliśmy się w Kożuchowie, aby omówić problematykę remontu murów miejskich. Pan dr Maciej Małachowicz wraz z zespołem zaprezentował wyniki wstępnych badań oraz program remontu murów i ich adaptacji na cele turystyczne. Wstępnie zaakceptowano
Najstarsze, renesansowe domy, wzniesione w XVI w. na zrębach budynków gotyckich, przebudowane po pożarach miasta w 1637 i 1764, skupione są przy Rynku. Ustawione na wąskich działkach, trzykondygnacyjne, zachowały sklepienia kolebkowe i krzyżowe. Domy nr 3 i 22 ozdobione są kamiennymi portalami z 1545 i 1569, a domy nr 4
Barokowa rezydencja, wzniesiona w 1 ćw. XVIII w., został spalona w 1945 i rozebrana. Zachował się tylko relikt w postaci trzyarkadowego portyku filarowego, zwieńczonego profilowanym gzymsem, podtrzymywanym przez rzeźbione w kamieniu kariatydy.
Związany z majątkiem Podbrzezia Dolnego, wzniesiony został w XVII w., staraniem rodziny von Stentsch, przebudowany i powiększony w XVIII i XIX w., ma wydłużone proporcje, dwie kondygnacje i dach mansardowy.
Wzniesiony w 1. poł. XIV w. na miejscu grodu kasztelańskiego, stał się w latach 1369–1476 siedzibą głogowsko-żagańskich książąt – Henryka VIII, Henryka IX i Henryka XI. Był założeniem czworobocznym z wolnostojącą wieżą i budynkiem mieszkalnym zamykającym dziedziniec od strony wschodniej. Po śmierci Henryka XI zamek zajął elektor brandenburski. W czasie
Zbudowany po spaleniu starszego w 1488. Późnogotycki ratusz niszczony był pożarami w 1554, 1637, 1692 i 1764. W czasie gruntownej przebudowy w latach 1848–1849 z gotyckiej budowli zachowano tylko ściany północną i zachodnią oraz wieżę. Nowa, trzykondygnacyjna budowla, ukształtowana została w stylu charakterystycznym dla berlińskiej szkoły K. F. Schinkla. Wypalony
Wzmiankowane w 1253 obwarowania miasta były niewątpliwie umocnieniami drewniano-ziemnymi. Kamienne mury zaczęto wznosić pod kon. XIII w., zaś dwieście lat później zbudowano od zewnątrz drugie pasmo. Były sprzężone z grodem (później zamkiem książęcym) i wzmocnione 12. basztami. W kolistym obwodzie murów istniały trzy bramy – Głogowska, Krośnieńska i Żagańska. Po
