Położony na wzgórzu w znacznym oddaleniu od rynku, pierwotnie związany był z grodem i osadą targową. W obecnej postaci ukształtowany w wielokrotnych przebudowach, zawiera relikty murów romańskich i gotyckich. Opuszczony od 1945, został w latach 1981–1984 odbudowany i powiększony o nową, dużą część, zaprojektowaną przez Aleksandra Holasa. Stara część jest
Usytuowana obok kościoła, budowla wygląda bardziej na siedzibę szlachecką niż na plebanię, bo też tutejszy proboszcz, obok kościelnej, pełnił także funkcję zarządcy dóbr klasztornych w Nowogrodzie i okolicznych wsiach: Popowicach, Sobolicach, Starej Klępinie i Łęczynie. Pierwotnie plebania miała konstrukcję szkieletową. W latach 1697-1699 wzniesiona została obecna, przebudowana po uszkodzeniu przez
Położony nad Bobrem, w odległości ok. 1,5 km od miasteczka, powstał w latach 1217– 1227, jako prezbiterialna część planowanego kościoła klasztornego, budowę którego zaniechano wobec starań o translokację konwentu do Żagania. Po 1284 wzniesiona część stała się kościołem parafialnym. W 1693 zburzono romańską absydę zastępując ją krótkim prezbiterium o poligonalnym
W 1202 Nowogród wymieniony został, jako jedna z granicznych kasztelanii Śląska. W 1217 Henryk Brodaty ufundował tu klasztor augustianów. Jemu też zapewne należy przypisać lokację przestrzenną Nowogrodu. Ok. poł. XIII w. ujawniła się stagnacja gospodarcza miasta, czego powodem była zmiana przebiegu tranzytowego szlaku handlowego na odcinku Kożuchów – Krosno Odrzańskie.
