Szlachecka siedziba, wzniesiona w XVII w. przez rodzinę von Dallwitz, została w XIX w. przebudowana. Opuszczona od 1945, popadła stopniowo w ruinę. Zachowały się piwnice, mury parteru i częściowo drugiej kondygnacji oraz trzykondygnacyjne, cylindryczne wieże w narożnikach wschodniej elewacji, nakryte stożkowymi dachami. Po zachodniej stronie założenie znajdują się dwie parterowe,
W obecnej neoklasycystycznej postaci pałac ukształtowany został ok. poł. XIX w. przez gruntowną przebudowę barokowego dworu z XVII w., z którego zachowane są piwnice i zręby ścian. Od 1960 obiekt jest opuszczony i zaniedbany. Murowany, prostokątny w planie, dwutraktowy, nakryty niskim dachem czterospadowym. Elewacje z neoklasycystycznym wystrojem sztukatorskim, zaakcentowane są
Park pałacowy w Osieku (niem. Wutzig) o powierzchni 9 ha rozplanowany został po pd. stronie drogi wiejskiej prowadzącej do Jeziora Osiek, w ramach zespołu pałacowego. Po przeciwnej, pn. stronie drogi znajduje się odrębny dziedziniec gospodarczy z XIX-wieczną zabudową folwarczną. Od zach. do założenia bezpośrednio przylegał kościół, rozebrany w okresie powojennym.
Usytuowany na niewielkim wzniesieniu, dwór wraz z parkiem krajobrazowym oraz zabudowaniami folwarcznymi, które zamykały prostokątne podwórze z trzech stron, tworzył założenie przestrzenne o planie zbliżonym do trapezu. Do zespołu od strony wschodniej i zachodniej prowadziły aleje kasztanowców. Wieś Osiek o planie owalnicy skupiona była wokół tegoż założenia. Z zabudowań folwarku
