W styczniu 2023 r. zakończono prace związane z adaptacją budynku dworca kolejowego w Otyniu na Gminny Ośrodek Kultury. Obiekt ten ujęty jest w wojewódzkiej ewidencji zabytków. W trakcie prac przeprowadzono remont dachu, odnowiono elewacje i wnętrza. Do obiektu dobudowano również nowoczesną salę koncertową. Remont nadzorował Powiatowy Konserwator Zabytków w Nowej
Wzniesiony został przez jezuitów w 1754. Barokowy obiekt jest murowany, trzykondygnacyjny. Prostokątnym planem, prostymi elewacjami z rzędami okien i mansardowym dachem, prezentuje ówczesny typ budowli gospodarczej. Pomieszczenia parteru przesklepione są kolebkowo; w wyższych kondygnacjach występują stropy.
W 1482 właścicielem Otynia i przynależnych dóbr rycerskich był Zygmunt Zabeltitz. Książę Jan II żagański kazał stracić trzech jego synów za rozbójnictwo i skonfiskował majątek. W 1516 król czeski Władysław Jagiellończyk sprzedał Otyń i cały klucz dóbr Johannowi Rechenbergowi, który gotycki zamek Zabeltitzów przekształcił w renesansową rezydencję. W 1645 w
Wzmiankowany w 1700, był najpewniej konstrukcji szkieletowej, bo spłonął w czasie pożaru miasta w 1702. Obecny, wzniesiony na rynku w 1844, stylowo nawiązuje do późnego klasycyzmu. Jest murowany, na planie kwadratu, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym. Główne wejście w pozornym ryzalicie fasady zaakcentowane zostało kamiennym kartuszem w nadprożu, z herbem
Został zbudowany w latach 1585–1587 na miejscu starszego, wzmiankowanego w 1332, powiększony o wieżę w 1676. Po pożarze w 1702 został po dwóch latach odbudowany, a wieża, którą podwyższono, w 1781. Gruntowny remont kościoła przeprowadzono na pocz. XX w. i w latach 2003–2006. Kościół o cechach gotycko-renesansowych jest budowlą orientowaną,
Wzmiankowany w 1313, jako miasto Otin, powstał zapewne znacznie wcześniej z inspiracji książąt głogowskich. W 2. poł. XIV w. Otyń stał się własnością rycerską, a następnie, w latach 1645–1776 klasztoru jezuitów. Gospodarka miejska opierała się na rolnictwie i rzemiośle, świadczonym na rzecz okolicznych wsi i dworu a później klasztoru. Znaczenie
Do rejestru zabytków województwa lubuskiego wpisano stanowisko archeologiczne Dąbrowa 1 (AZP 63-16/21) – cmentarzysko kurhanowe łużyckich pól popielnicowych z epoki brązu, w którego skład wchodzi co najmniej 58 kurhanów oraz groby płaskie. Cmentarzysko Dąbrowa 1 zlokalizowane jest na wysokim cyplu, który został podcięty przez koryto Odry. Północną, północno-zachodnią i południową
Do rejestru zabytków województwa lubuskiego wpisano stanowisko archeologiczne Bobrowniki 3 – grodzisko łużyckich pól popielnicowych z okresu halsztackiego oraz wczesnośredniowieczne. Grodzisko Bobrowniki 3 zlokalizowane jest na przełomowym, południowym odcinku doliny Odry, łączącym dwie równoleżnikowe pradoliny. Stanowisko zlokalizowane jest na cyplu, którego wysokość sięga do 38,5 m. Północną i zachodnią granice
W lipcu i sierpniu 2015 r. przeprowadzono badania konserwatorskie ścian i sklepień wnętrza kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego – Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju Otyniu. W wyniku badań konserwatorskich odkryto nowożytny wystrój malarski prezbiterium, szczególnie dobrze zachowany w partii ściany wschodniej, za ołtarzem głównym, gdzie znajduje się polichromia o motywach roślinnych,
Dnia 15.10.2014 r. dokonano odbioru końcowego prac związanych z odbudową, zniszczonej w wyniku katastrofy budowlanej, wieży kościoła parafialnego pw. Podwyższenia Krzyża Świętego – Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju w Otyniu. Zakres prac drugiego etapu prac obejmował m.in. wykonanie stolarki okiennej i drzwiowej, odtworzenie portalu wejścia głównego, odtworzenie drewnianej konstrukcji szkieletowej
