Klasycystyczny dwór w Bielicach posadowiony jest w obrębie zabudowań wsi, na terenie zespołu folwarcznego. Po stronie przeciwnej do założenia dworsko-folwarcznego, rozciąga się park. Teren wokół dworu dawniej zajmował ozdobny ogród. Wjazdy na teren majątku zlokalizowane są w części północno-zachodniej i południowo-zachodniej założenia. Paradny wjazd do dworu, od strony południowo-zachodniej, prowadzi przez przejazd bramny.
Najstarsze założenie wzniesiono już pod koniec XVIII wieku, z tego okresu zachowały się piwnice. W przeciągu XIX wieku budynek został przebudowany i rozbudowany o część gospodarczo-służebną z odrębnym wejściem, zlokalizowaną przy ścianie szczytowej – południowej. Dwór założony jest na planie prostokąta. Jest on dwukondygnacyjny, podpiwniczony, nakryty dachem naczółkowym, posadowiony na fundamentach z kamienia polnego o ścianach murowanych z cegły. Bryła jest dwuczłonowa i składa się z korpusu głównego oraz trzyosiowej dobudówki od strony południowej. Zarówno od strony frontowej jak, i tylnej dworu, oś budynku akcentuje półowalny fronton (facjata) z oknem, wystający ponad połać dachu. Zwieńczenie frontonu stanowi sterczyna w kształcie wazonu. Od strony elewacji tylnej, wychodzącej na park, wejście poprzedzone jest drewnianym gankiem na ceglanej podmurówce. Ganek nakrywa trójspadowy dach, wsparty na drewnianych słupach. Konstrukcję ganku zdobią dekoracyjne motywy geometryczne i roślinne. Elewacja boczna – południowa jest trzyosiowa, z oknami w osi i blendami po bokach oraz dodatkowym wejściem do piwnicy. Elewacja boczna – północna jest trzyosiowa na pierwszej kondygnacji i czteroosiowa na drugiej kondygnacji. Pierwotny układ wnętrza jest zachowany z niewielkimi przekształceniami. Dwór obecnie nie użytkowany, wcześniej był dzierżawiony.
W 1996 roku odnowiono elewację i wymieniono pokrycie dachu na blachę ocynkowaną. Od 1997 roku prowadzony był remont części pomieszczeń na parterze, w części północnej i na piętrze.
