Barokowy, wzniesiony w 2. poł. XVIII w., na zrębach starszej siedziby. Ok. poł. XIX w. został powiększony o płytkie ryzality na osiach dłuższych boków, a ok. 1910 o dwa pseudoalkierze. Po uszkodzeniu przez pożar w 1971 został odbudowany. Jest murowany, na planie prostokąta z ryzalitami i dobudówkami, dwutraktowy, parterowy (ryzality piętrowe), nakryty dachem mansardowym z wystawkami. Elewacje dwukondygnacyjnych ryzalitów rozczłonkowane są pilastrami, podtrzymującymi trójkątne przyczółki. Od frontu pole przyczółka zdobi kartusz z herbem Dziembwskich–Pomian. Elewację ogrodową wzbogacają pozorne, parterowe alkierze.
Menu