Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Borów Polski – Zamek

Ruiny zamku w Borowie Polskim wznoszą się na wzgórzu, na terenie dawnego zespołu dworskiego, na północ od drogi prowadzącej przez wieś. W pobliżu zamku znajduje się ko­ściół filialny pw. św. Klemensa, zbudowany – według tradycji – w 1414 roku.

Pierwsza wzmianka o miejscowości (Borov polonicali) pojawiła się w około 1220 roku w dokumentach biskupstwa wrocławskiego i dotyczyła dziesięcin płaconych na rzecz no­wej parafii w pobliskich Solnikach. Powstanie gotyckiego zamku datuje się na przełom XIV i XV wieku. Wcześniej, w miejscu murowanego zamku znajdowała się niewielka drewniana budowla. Budowę siedziby przypisuje się Heinrichowi II Rechenberg, wymie­nionemu w dokumencie z 1391 r. Średniowieczny zamek był założony na rzucie prostoką­ta. W części zachodniej znajdował się trzykondygnacyjny dom nakryty wysokim dwuspa­dowym dachem, natomiast w części południowo-zachodniej – czworoboczny dziedziniec otoczony murem kurtynowym. Całość założenia otaczała fosa. Budowla została zmoderni­zowana w latach 1548-1550. Kapitalny remont przeprowadził Georg Rechenberg z Oty­nia. Tablica erekcyjna odnaleziona na terenie zamku, opisywana w książce Siedziby rycer­skie w księstwie głogowskim wskazuje, iż modernizację przeprowadzono w dwóch etapach. W pierwszym – przebudowano zapewne dom gotycki i mury kurtynowe. W drugim – zni­welowano fosę przy wschodniej ścianie gotyckiej budowli, dostawiając do niej nowe skrzy­dło. Renesansowa budowla była czterokondygnacyjna. Do południowo-wschodniego na­rożnika została dostawiona czterokondygnacyjna, cylindryczna wieża. Budynek w 1649 roku został przejęty przez jezuitów czeskich. Zamek nie był użytkowany. Zniszczeniu ule­gło najpierw skrzydło średniowieczne, później całość założenia. Wzniesione przez jezuitów około 1700 roku nowe zabudowania folwarczne powstały być może częściowo przy uży­ciu materiału ze zniszczonej budowli. Około 1800 roku runęła renesansowa wieża. Borów Wieki wchodził w tym czasie w skład klucza dóbr otyńskich, które od 1787 roku znajdo­wały się w rękach księcia kurlandzkiego Piotra Birona, później hrabiego Karola von Ma­dem, księżnej Doroty de Talleyrand-Pergord i jej syna Aleksandra Dino. W 1879 roku ma­jątek zakupił minister Rudolf Friedenthal. W 2. poł. XIX wieku zachowana cześć renesan­sowa została zaadaptowana na spichlerz. Budowla została nakryta nowym dachem i otrzy­mała nowe stropy. Od końca lat 60. XX wieku, kiedy runął dach i stropy, budynek należą­cy do gminy Nowe Miasteczko popada w ruinę. Zamek jest zachowany fragmentarycznie, zachowały się relikty murów gotyckich i założenia renesansowego. W latach 2001-2002 na terenie założenia przeprowadzono prace archeologiczne, w trakcie których cały teren oczyszczono i uporządkowano. Obecnie obiekt jest zaniedbany.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content