Został zbudowany ok. poł. XVI w. przez rodzinę Kottwitzów, być może na zrębach średniowiecznej siedziby. W przebudowie, zakończonej w 1608, otrzymał trzecią kondygnację i wieżę w narożu. W 1700 obniżono dach, a elewacjom nadano wystrój barokowy, wzorowany na żagańskiej rezydencji
Lobkoviców. Ok. 1850 zasypano fosę od strony frontowej. W 1966 wyremontowany został dach i górne stropy. Pałac jest murowany, założony na planie litery L z cylindryczną wieżą w północno-wschodnim narożniku, nakryty dachem czterospadowym z powiekami; baszta hełmem kopulastym z latarnią. W przestrzeni między skrzydłami znajduje się dziedziniec zamknięty neogotyckim murem kurtynowym z narożną basztą. We wnętrzu o dwutraktowym układzie, z sienią na przestrzał, dwie sale w parterze mają sklepienia krzyżowe, zdobione ornamentem okuciowym oraz pomieszczenie z bogatą renesansową dekoracją sztukatorską belkowego stropu. Oś fasady została zaakcentowana pozornym ryzalitem, z wejściem ujętym renesansowym portalem z 1608. Zapewne z tego samego czasu pochodzą, wmurowane w ścianę neogotyckiej baszty, kamienne rzeźby z wyobrażeniem antycznego Wulkana, herm i postaci męskiej. Na południowy wschód od pałacu rozciąga się park krajobrazowy.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
