Został zbudowany w XIV w., na miejscu wzmiankowanego w 1175, jako jednonawowy z węższym prezbiterium. W następnym stuleciu otrzymał wieżę. W latach 1522–1654 kościół był w posiadaniu protestantów, którzy w 1586 dokonali przebudowy, przystosowując świątynie do obrządku luterańskiego. Przez poszerzenie i podwyższenie prezbiterium do rozmiarów nawy powstało jednolite wnętrze salowe. Równocześnie przy północnym boku wzniesiono kaplicę z emporą, a przy południowym zakrystię. W 1611 podwyższono wieżę, którą zwieńczono hełmem z latarnią, zastąpionym dachem namiotowym przy odbudowie po pożarze w 1694. Kościół jest orientowany, murowany, jednoprzestrzenny na rzucie prostokąta z czworobocznymi przyległościami – kaplicą i kruchtą od północy, zakrystią i kaplicą od południa oraz wieżą od zachodu. Nad korpusem rozpięte jest sklepienie kolebkowe z lunetami, nad pozostałymi pomieszczeniami kolebkowo-krzyżowe. Barokowe wyposażenie wnętrza pochodzi z XVII–XVIII w. W północnej kaplicy znajduje się architektoniczny pomnik Georga i Anny von Braun (1594), autorstwa Kaspra Bergera z Legnicy. Zewnętrznie kościół prezentuje rozczłonkowaną bryłę z dominującą wieżą, w przyziemiu ożywioną wysokim ostrołucznym portalem ceramicznym.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
