Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Chichy – Pałac

Pałac usytuowany jest w środkowej części wsi. Od południa otacza go niewielki park kra­jobrazowy. Obecnie oddzielony jest od zabudowań gospodarczych, które rozciągają się po stronie południowo-zachodniej i północno-wschodniej, po drugiej stronie drogi prowa­dzącej z Małomic do Witkowa.

Pałac jest murowany, tynkowany, dwukondygnacyjny z wysokimi piwnicami, wchodzący­mi w partię przyziemia. Zbudowany został na planie prostokąta z dobudówką od strony północnej. Zamyka go dach mansardowy, a dobudówkę dwuspadowy z naczółkiem. Obec­ny pałac powstał w 1. ćw. XVIII wieku z inicjatywy Christopha Gottloba von Knobels­dorffa. Najprawdopodobniej przebudował on istniejący wcześniej w tym miejscu dom na­leżący do rodziny von Kittlitz. W 1804 roku majątek przeszedł w ręce rodziny zu Dohna, która władała już położonymi nieopodal Małomicami. Od roku 1840 zarządzał włościami Fabian Graf zu Dohna, a następnie jego żona. Zmianie uległa wówczas przybudówka, któ­rą podniesiono o jedną kondygnację. Kolejne prace dotyczące całego zespołu miały miej­sce po roku 1882, kiedy dobra przejął generał major Oskar Karl von Diebitsch (ożeniony z córką Fabiana zu Dohna), a następnie od 1906 roku gospodarował nimi jego syn Karl Hans, przeprowadzając w tym czasie remont rezydencji.

Elewacja frontowa pałacu, południowa, jest dziewięcioosiowa. Trzy osie środkowe podkre­ślone zostały lekkim wysunięciem z lica muru poprzez pozorny ryzalit oraz trójkątnym na­czółkiem w partii dachu. Piwnice doświetlone zostały oknami zamkniętymi łukiem od­cinkowym, ponadto oprócz środkowego okna piętra, które zamyka także łuk odcinkowy, wszystkie pozostałe są prostokątne. Otwory w elewacjach ujęte były pierwotnie profilowa­nymi opaskami, które przy oknach górnych posiadały uszaki i zworniki. Obecne opaski są gładkie, mało wyraziste. Z pierwtonego wystroju elewacji powtórzono jedynie narożne bo­niowania elewacji i wykonano masywne gzymsy nad oknami parteru. Duże, łukowo za­mknięte okno piętra otacza wystający, profilowany pas gzymsu. Horyzontalnie dzielą fasa­dę cokół oraz gzymsy: międzykondygnacyjny i wieńczący. Elewacje boczne są czteroosiowe z identyczną dekoracją jak fasada. Elewacje przybudówki trzy- i pięcioosiowe opracowane zostały podobnie, jak reszta pałacu.

We wnętrzach nie zachowały się żadne relikty historycznego wystroju. Układ wnętrz głów­nego trzonu jest dwutraktowy z umieszczoną centralnie sienią. Do północnej strony sieni przylegały niegdyś dwubiegowe, drewniane schody prowadzące na piętro, które zniszczo­ne zostały podczas ograbiania pałacu pod koniec lat 90. XX wieku. Pomimo tak dużych zmian w wyglądzie rezydencji możliwe jest omówienie jej wyglądu z początku XX wie­ku. Wówczas pałac został sfotografowany przez Roberta Webera i zamieszczony jako jeden z wielu w opracowaniu pt. Schlesische Schlösser. Inaczej wyglądało wówczas także otoczenie rezydencji. Przed fasadą, poprzedzoną wachlarzowym podjazdem rozciągał się ukwiecony trawnik, a od strony elewacji północnej znajdował się niewielki, zagospodarowany staw. Elewacje posiadały delikatny detal architektoniczny złożony z boniowania przyziemia oraz wszystkich naroży budynku, profilowanych opasek okiennych i drzwiowych, urozmaico­nych na piętrze uszakami i zwornikami. Stolarka okienna była drewniana, dwudzielna, wielokwaterowa z okiennicami. W trójkątnym naczółku, wieńczącym centralne osie fasa­dy, mieścił się zegar. Po obu stronach wejścia głównego wisiały kinkiety oświetlające wie­czorem podjazd.

Po II wojnie światowej cały majątek przeszedł na rzecz Skarbu Państwa w zarządzie PGR, a od początku lat 90. XX wieku zarządcą była Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Obecnie właścicielem jest osoba prywatna. Podczas przeprowadzonych w latach 1957 i 1983 prac remontowych skuto prawie całkowicie detal elewacyjny, upraszczając znacz­nie wygląd budynku.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content