Siedziba rycerska, typu wieża mieszkalna, powstała tutaj w pocz. XIV w. W następnym stuleciu przeszła w posiadanie elektorów brandenburskich, a z ich nadania znalazła się okresowo w rękach zakonu krzyżackiego i została rozbudowana. W 1411 i 1422 warownię zdobyły wojska polsko-litewskie, a w 1443 husyci. W 2. poł. XV w. zamek był siedzibą wójtów Nowej Marchii, a następnie przeszedł we władanie rodów rycerskich. W czasach nowożytnych duża cześć założenia zamkowego uległa rozbiórkom. Zachowany najstarszy człon został w XIX w. przebudowany na spichlerz i wtedy zapewne obniżony. Jest murowany z kamienia i cegły, na planie prostokąta, jednotraktowy, piętrowy, nakryty dachem dwuspadowym. Stanowi własność prywatną i użytkowany jest, jako budynek gospodarczy.
Menu