Powstała w latach 1730–1740 barokowa rezydencja, wzniesiona staraniem Baltazara F. Lüttwitza, była powiększona w 1845 i 1872 oraz remontowana w 1906, 1926, 1982 i 90. latach XX w. Pałac jest murowany, na planie prostokąta z ryzalitem od strony południowej, dwaipółtraktowy z korytarzem na osi wzdłużnej, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z wystawkami. Wszystkie elewacje rozczłonkowane są pilastrami, a fasada i elewacja ogrodowa wzbogacone pośrodku trzykondygnacyjnymi pozornymi ryzalitami, nakrytymi trzyspadowymi dachami, z których frontowy zwieńczony jest sygnaturką. Barokowy portal wejścia głównego ma na flankach półfilarki podtrzymujące balkon z ozdobną, kamienną balustradą. Część pomieszczeń posiada sklepienia kolebkowo-krzyżowe oraz zdobione sztukatorsko stropy. Pałac wkomponowany jest w krajobrazowe założenie parkowe.
Menu