Wzniesiony w 2. poł. XIII w. został w późnym średniowieczu powiększony przez przedłużenie prezbiterium oraz dostawienie zakrystii i wieży. W pocz. XVI w. założono nową więźbę dachową, wspartą na słupach drewnianych. W końcu XIX w. wieżę zwieńczono neogotyckim hełmem ostrosłupowym. W czasie remontu kościoła w latach 1981–1986, spod wtórnych tynków odsłonięto kamienne lico elewacji. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium, oskarpowanym, zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. Prezbiterium przekryte jest czteroprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, zakrystia kolebką, a nawa otwartą więźbą wspartą na dziesięciu słupach. Od reformacji do 1945 kościół był w rękach protestantów.
Menu