Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Grabinie gm. Bytnica, pow. krośnieński
Grabin położony jest w pobliżu Bytnicy, na skraju Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego. W północno-zachodniej części miejscowości wzniesiono kościół, zamykający oś widokową założenia parkowo-dworskiego. Wybudowana na niewielkim, ale stromym wzniesieniu świątynia otoczona jest współczesnym ogrodzeniem wydzielającym teren przykościelny od zabudowań mieszkalnych.
W 1308 r. pojawia się najstarsza wzmianka źródłowa, mówiąca o podległości Grabina, a także Drzeniowa, Korczycowa, Rzeczycy, Gęstowic, Trzebiechowa i Czetowic biskupstwu poznańskiemu. Przyjmuje się, iż w miejscowościach tych istniały już wówczas kościoły, w większości zapewne drewniane. W XVI w. Grabin stanowił własność rodu von Stoessel, zaś cały okręg krośnieński należał do Marchii Brandenburskiej. W tym czasie, przyjętą powszechnie konfesją jest luteranizm. W roku 1583 majątek grabiński przeszedł w ręce rodziny von Löben, a w 1644 w posiadanie rodziny von Schmolckov. Wkrótce Grabin stał się własnością rodu Żychlińskich. Z ich działalnością związane jest powstanie we wsi w 2. poł. XVIII w. barokowego dworu. Zapewne także Żychlińscy ufundowali tutaj nowy kościół datowany na rok 1776. Prawdopodobnie w pierwszych latach istnienia budowla została wzbogacona o dwie przybudówki, niemal symetrycznie rozmieszczone przy ścianie północnej i południowej, poprzedzające wejścia do świątyni. W późniejszych latach usunięto przybudówkę północną i wprowadzono, częściowo w jej miejscu, zakrystię. Od strony południowej wzniesiono murowaną kruchtę.
Wybudowana w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem ceglanym, na planie prostokąta z pięciobocznym zamknięciem od wschodu, budowla została nakryta dachem dwuspadowym, przechodzącym w części wschodniej w wielospadowy. Przybudówki zamknięto dachami dwuspadowymi, natomiast wieżę, wprowadzoną w zachodnią część dachu, zwieńczono latarnią. Elewacje rozczłonkowane układem elementów konstrukcji posiadają otynkowane na biało wypełnienia. Układ słupów i rygli jest regularny.
Salowe wnętrze świątyni ujęte zostało biegnącymi wzdłuż ściany południowej, zachodniej i północnej emporami. Po stronie wschodniej zachował się, dzisiaj już jednak niepełny – pozbawiony kosza ambonowego, ołtarz, pochodzący z okresu budowy zabytku. Na emporze zachodniej wprowadzono prospekt organowy, pochodzący z kościoła w Sycowicach i pierwotnie stanowiący element ołtarza uszakowego.
Powojenne losy kościoła, podobnie jak wielu innych obiektów, nie są dokładnie udokumentowane. Należąca obecnie do parafii Bytnica świątynia została poświęcona w 1948 r. Zapewne wówczas nastąpiło przekształcenie ołtarza dla potrzeb rytu rzymskokatolickiego. W roku 1966 odnotowano, iż świątynia jest zaniedbana. W latach 70. rozebrano walącą się zakrystię i kruchtę. Wówczas też przełożono pokrycie dachu a hełm wieży pokryto blachą, nie zdecydowano się jednak na remont całościowy. Prace podjęto w 2004 r. Objęły one kompleksowy remont konstrukcji kościoła i jej wzmocnienie. Obecnie trwają prace we wnętrzu świątyni.
