Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Grabno – Dwór

Na terenie zespołu folwarcznego, zlokalizowanego w południowo-zachodniej części wsi jest posadowiony dwór. Budynek dworski zajmuje północno-zachodni narożnik pierwot­nego dziedzińca gospodarczego, fasadą zwrócony na wschód – ku dziedzińcowi gospodar­czemu. Od zachodu, do dworu przylega niewielkie założenie parkowe o charakterze swo­bodnej kompozycji. Od strony wschodniej zachowała się brama wjazdowa na teren zespo­łu, obecnie nieprzejezdna. Wzdłuż terenu dawnego ogrodu i sadu rozciąga się aleja lipowa, łącząca pałac z drogą prowadzącą w kierunku Połęcka.

Dokładna data budowy dworu nie jest znana. Jednakże można stwierdzić, iż jest to obiekt zróżnicowany architektonicznie i niejednorodny chronologicznie – prawdopodobnie wzniesiony w końcu XVIII wieku, w czasie kiedy wieś stanowiła dobra szlacheckie rodziny von. Winning. W końcu XIX wieku dokonano przebudowy dworu, zacierając częściowo jego pierwotną kompozycję architektoniczną. Po 1945 roku rozbudowano budynek w kie­runku południowym i zachodnim.

Jest to budynek dwukondygnacyjny, z niskim parterem i użytkowym poddaszem, bez pod­piwniczenia, osadzony na kamiennych ławach fundamentowych. Murowane z cegły cera­micznej ściany obwodowe na zewnątrz są otynkowane. Dwór został założony na rzucie prostokąta o wymiarach 26,20 x 13 m, z czworobocznym ryzalitem od wschodu i półkoli­stym portykiem od strony zachodniej. W trakcie przebudowy obiektu, w końcu XIX wie­ku, główny korpus budowli zespolono łącznikiem z prostopadle położoną oficyną, two­rząc skrzydło boczne. Zwarta bryła została rozczłonkowana poprzez dostawiony od półno­cy łącznik i ryzalit. Wysoki dach mansardowy nakrywa korpus główny budynku dworskie­go, zaś ryzalit dach trzyspadowy. Portyk nakrywa stożkowy dach. Charakterystycznym ele­mentem architektonicznym jest cylindryczna wieża z kręconymi schodami i dzwonowa­tym hełmem, umieszczona przy zachodniej części łącznika. Historyczna kompozycja ele­wacji dworu została po części zatarta w trakcie jego przebudowy i kolejnych moderniza­cji w latach powojennych. W elewacji frontowej – wschodniej umieszczony jest dwuosio­wy prosty ryzalit. Elewacja ogrodowa – zachodnia zakomponowana została jako dziewię­cioosiowa, zaakcentowana na osi sześciokolumnowym portykiem. Elewacja południowa – szczytowa jest trzyosiowa z parterową dobudówką i tarasem. W partii dachu umieszczo­ne są rzędy facjatek. Podziały wertykalne na elewacjach tworzą rytmicznie rozmieszczo­ne otwory okienne i drzwiowe. W parterze okna zamknięte są odcinkowo, zaś na piętrze i w mansardzie prostokątnie. Podziały horyzontalne stanowią proste gzymsy. W elewacji frontowej zachowały się elementy pierwotnego detalu architektonicznego w postaci roze­tkowych zworników. Skrzydło boczne, założone na planie wydłużonego prostokąta, ma formę parterowej przybudówki z użytkowym poddaszem, nakrytej wysokim dwuspado­wym dachem. Pierwotny układ wnętrza dworu był dwutraktowy.

Obecnie rozplanowanie pomieszczeń zostało w części przekształcone. Z historycznego wy­stroju zachowała się część stolarki drzwi, schodów komunikacyjnych oraz metalowe, krę­cone schody w wieży.

Od 2002 roku prywatne przedsiębiorstwo, w którego posiadaniu jest obiekt, prowadzi prace remontowe i adaptacyjne pomieszczeń dworu na pensjonat i hotel. Do tego cza­su odrestaurowano elewacje budowli wraz z kolorystyką, wykonano nowe pokrycie da­chu, izolację fundamentów, wymianę stolarki okien i drzwi. Obecnie trwa remont wnę­trza budynku.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content