Pałac w Jasionnej wraz z zabudową folwarczną, usytuowaną wokół prostokątnego dziedzińca, tworzy jednolite założenie przestrzenne. Główny wjazd do zespołu mieści się po stronie zachodniej i wiedzie przez bramę znajdującą się pod jednym z budynków gospodarczych. Oś kompozycyjną zespołu stanowi droga, niegdyś obsadzona bukami, dzieląca podwórze na część „pańską” – południową i część gospodarczą – północną. Na południowy wschód od pałacu rozciąga się park krajobrazowy.
O wsi rycerskiej Jasionna wzmiankują dokumenty z 1538 roku, jako własności rodu von Kalckreuth. Od 1638 roku miejscowość była w posiadaniu von Gölnotzów, którzy w 1653 roku sprzedali ją Bibersteinom. Pałac w Jasionnej został wzniesiony w 1775 roku przez Baltazara von Zeschau, przypuszczalnie na miejscu siedziby wcześniejszych właścicieli. W opracowaniu dotyczącym zabytków ziemi żarskiej i Zasieków z 1939 roku, autorstwa Kubach i Seegera, wspomina się o chorągiewce z datą „1681” zdjętą z istniejącego tu wcześniej tzw. nowego dworu, którego czas powstania przypadł na lata 1681-1684. Na płycie balkonu rezydencji miała zaś widnieć data „1754”.
Barokowy pałac w Jasionnej przetrwał w prawie niezmienionym, pierwotnym kształcie do dnia dzisiejszego. Założony jest na planie wzdłużnego prostokąta, z werandą, również na rzucie prostokąta, po wschodniej stronie. Werandę przypuszczalnie dostawiono na początku XX wieku, obecnie zachowana jest szczątkowo. Dwukondygnacyjna bryła pałacu nakryta jest dachem mansardowym z lukarnami. Fasada pałacu zwrócona w kierunku północnym, rozplanowana została symetrycznie. W osi środkowej umieszczone jest wejście główne poprzedzone jednobiegowymi schodami. Otwór wejściowy flankują pilastry z konsolami, na których wspiera się balkon z kutą balustradą. Konsole ozdobione są herbami rodu von Zeschau i literami „A v. Z” i „Z v. Z” (na lewej konsoli niezachowana). Otwory okienne prostokątne z drewnianymi okiennicami. Pozostałe elewacje pozbawione są dekoracji z otworami okiennymi opracowanymi analogicznie, jak w fasadzie.
W złym stanie zachowała się historyczna stolarka okienna – drewniane okna w konstrukcji skrzynkowej, ze stałym profilowanym ślemieniem, dzielone szczeblinkami na sześć kwater, z ozdobnymi listwami przymykowymi. We wnętrzu pałacu zachowała się stolarka drzwiowa, dębowe balustrady oraz wystrój sztukatorski.
W 2. poł. XX wieku, pałac był użytkowany przez Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej jako magazyn. Pod koniec lat 70. XX wieku przeprowadzono kapitalny remont budynku. W roku 2003 wymieniono pokrycie dachowe na dachówkę zakładkową. Obecnie pałac stanowi własność prywatną i od kilku lat pozostaje nieużytkowany.
O wsi rycerskiej Jasionna wzmiankują dokumenty z 1538 roku, jako własności rodu von Kalckreuth. Od 1638 roku miejscowość była w posiadaniu von Gölnotzów, którzy w 1653 roku sprzedali ją Bibersteinom. Pałac w Jasionnej został wzniesiony w 1775 roku przez Baltazara von Zeschau, przypuszczalnie na miejscu siedziby wcześniejszych właścicieli. W opracowaniu dotyczącym zabytków ziemi żarskiej i Zasieków z 1939 roku, autorstwa Kubach i Seegera, wspomina się o chorągiewce z datą „1681” zdjętą z istniejącego tu wcześniej tzw. nowego dworu, którego czas powstania przypadł na lata 1681-1684. Na płycie balkonu rezydencji miała zaś widnieć data „1754”.
Barokowy pałac w Jasionnej przetrwał w prawie niezmienionym, pierwotnym kształcie do dnia dzisiejszego. Założony jest na planie wzdłużnego prostokąta, z werandą, również na rzucie prostokąta, po wschodniej stronie. Werandę przypuszczalnie dostawiono na początku XX wieku, obecnie zachowana jest szczątkowo. Dwukondygnacyjna bryła pałacu nakryta jest dachem mansardowym z lukarnami. Fasada pałacu zwrócona w kierunku północnym, rozplanowana została symetrycznie. W osi środkowej umieszczone jest wejście główne poprzedzone jednobiegowymi schodami. Otwór wejściowy flankują pilastry z konsolami, na których wspiera się balkon z kutą balustradą. Konsole ozdobione są herbami rodu von Zeschau i literami „A v. Z” i „Z v. Z” (na lewej konsoli niezachowana). Otwory okienne prostokątne z drewnianymi okiennicami. Pozostałe elewacje pozbawione są dekoracji z otworami okiennymi opracowanymi analogicznie, jak w fasadzie.
W złym stanie zachowała się historyczna stolarka okienna – drewniane okna w konstrukcji skrzynkowej, ze stałym profilowanym ślemieniem, dzielone szczeblinkami na sześć kwater, z ozdobnymi listwami przymykowymi. We wnętrzu pałacu zachowała się stolarka drzwiowa, dębowe balustrady oraz wystrój sztukatorski.
W 2. poł. XX wieku, pałac był użytkowany przez Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej jako magazyn. Pod koniec lat 70. XX wieku przeprowadzono kapitalny remont budynku. W roku 2003 wymieniono pokrycie dachowe na dachówkę zakładkową. Obecnie pałac stanowi własność prywatną i od kilku lat pozostaje nieużytkowany.
