Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Kalsk – Pałac

Pałac usytuowany jest w centralnej części wsi, po wschodniej stronie głównej drogi z Sulechowa do Świebodzina. Stanowi on główny element przestrzennego założenia skła­dającego się z parku i folwarku. Od północy i zachodu otacza go park krajobrazowy, od wschodu dawny dziedziniec reprezentacyjny zagospodarowany ozdobnie zakomponowaną zielenią, za nim znajduje się częściowo zachowana zabudowa zespołu folwarcznego. Do po­siadłości od strony południa przylega teren szkoły i kościoła. Rezydencja użytkowana jest wraz z całym założeniem przez Instytut Zarządzania i Inżynierii Rolnej Państwowej Wyż­szej Szkoły Zawodowej w Sulechowie.

W 2. ćw. XVI wieku wieś została podzielona między rodzinę von Bornstädt i von Löben. Oba rody posiadały tu swoje folwarki. Od początku XVII wieku całość dóbr znalazła się w rękach familii von Bornstädt i pozostała w ich władaniu do końca XVIII wieku. Na przełomie XVII i XVIII wieku wzniesiona została pierwsza siedziba szlachecka. W 1792 roku majtek w Kalsku kupił Ludwig von Sydow – porucznik pułku dragonów, późniejszy dyrektor prowincji głogowsko-żagańskiej oraz właściciel Smardzewa i Szczańca. Po jego śmierci, w 1821 roku, dobra przejął jego trzeci, najmłodszy syn – Ferdinand ze Smardze­wa. Ferdinand umarł w 1826 roku i pozostawił po sobie dwoje dzieci. Spadkobiercą po­siadłości w Kalsku został małoletni Otto, będący pod kuratelą ciotki – Charlotte Zaleskiej von Zimmermann z domu von Sydow. W 1852 roku Otto zawarł związek małżeński z Jo­hanną von Unruh. Z inicjatywy Otta w 3. ćw. XIX stulecia przebudowano pałac i założo­no park. Rezydencję objął po ojcu Karl von Sydow. Do 1945 roku dobra pozostały w re­kach rodziny von Sydow.

Pałac zbudowany został na przełomie XVII i XVIII wieku. W 2. poł. XIX wieku obiekt powiększono dostawiając od północy skrzydło boczne. W latach 1910-1920 dobudowa­no skrzydło południowe, a następnie powiększono je, przez co budynek stał się trzyskrzy­dłowy z ryzalitami. Założony jest na planie podkowy, z ośmioboczną wieżą usytuowaną w narożniku północno-wschodnim. Dwukondygnacyjną, podpiwniczoną bryłę akcentu­ją ryzalit i pseudoryzalit z dobudówką, umieszczone na osi wschód-zachód oraz trzykon­dygnacyjna wieża zwieńczona krenelażem. Korpus nakrywa dach czterospadowy z naczół­kiem od południa. Nad skrzydłem północnym rozpięty jest dach trzyspadowy, a nad po­łudniowym niższy – dwuspadowy. Fasada wyróżniona jest w centralnej części trzyosio­wym ryzalitem, mieszczącym w parterze główne wejście, przesłonięte gankiem wspartym na dwóch kolumnach. Powyżej nad środkowym oknem wmurowana jest kamienna ta­blica z kartuszem, przedstawiającym herb rodziny von Sydow. Po lewej stronie ryzalitu, na wysokości piętra znajduje się balkon podtrzymywany trzema kolumnami, a pod nim drugie drzwi prowadzące do wnętrza budynku. W przeciwległym narożniku ulokowana jest wieża. Elewację ogrodową – zachodnią tworzą ściany skrzydeł bocznych i elewacji tylnej korpusu. Centralną jej część zajmuje pseudoryzalit nakryty trzyspadowym daszkiem. Do wysokości okien poddasza dostawiona jest jednoosiowa dobudówka zwieńczona trójkątnym szczytem. Na elewacji północnej znajduje się zadaszony taras. Elewacje zdobione są dekoracją architektoniczną w postaci gzymsów, lizen, pilastrów, płycin, obramień okien i drzwi, boni oraz rozet. Wewnątrz pałacu częściowo zachował się amfiladowy układ pomieszczeń pię­tra, reprezentacyjna sień z klatką schodową i drewnianymi schodami, sztukatorska deko­racja sufitów, stolarka drzwi.

Po wojnie majątek przejął Skarb Państwa. Od 1969 roku pałac był użytkowany przez Rol­niczy Zakład Doświadczalny, następnie Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego. W la­tach siedemdziesiątych mieścił się w nim Ośrodek Szkoleniowy Mechanizatorów, przed­szkole, biblioteka, magazyn BHP. Od 1995 roku budynek wszedł w skład Zasobu Wła­sności Rolnej Skarbu Państwa i w 1998 został przekazany przez Agencję Rolną Skarbu Państwa na potrzeby Wyższej Szkoły Zawodowej Administracji Publicznej w Sulechowie. Został wówczas wyremontowany i adaptowany na potrzeby szkoły.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content