Położony na szlaku handlowym, otoczony gęstą siecią osadniczą Kożuchów, od XIV wieku posiadał miejskie mury obronne, wyznaczające jego średniowieczne granice. Powstały one na starszych umocnieniach drewniano-ziemnych. Pozwolenie na obwarowania, gród kasztelański otrzymał w 1283 roku wraz z prawami miejskimi nadanymi mu przez Konrada II.
Starszy mur wewnętrzny powstał w 1 ćw. XIV w. Zbudowano go z warstwowo ułożonych kamieni i łupku granitowego. Pierwotnie sięgał w najwyższych partiach 8 m wysokości, wzmocniony był 12 prostokątnymi czatowniami ( do dnia dzisiejszego zachowało się ich 7). Do miasta prowadziły 3 bramy; Głogowska, Żagańska i Krośnieńska. Prawdopodobnie na murach znajdowały się drewniane hurdycje. W skład systemu obronnego wchodził zbudowany w XIV wieku zamek, otoczony murem kurtynowym. Drugi pierścień murów dobudowano na przełomie XV/XVI wieku. Konieczność wzmocnienia obwarowań podyktowane było pojawieniem się nowych technik wojennych z zastosowanie artylerii. Nowe mury wyposażono w półkoliste basteje, a bramy miejskie murów wewnętrznych połączono z zewnętrznym tzw. szyją – długim gankiem obmurowanym po bokach. W okolicach obwarowań nie było żadnej zabudowy miejskiej. Jedynym wyjątkiem był dom kata, którego zakaz nie obejmował, sprawował on również nadzór nad „zamtuzem”, czyli domem publicznym mieszczącym się, jak mówią źródła w jego domu. Całość obwarowań miejskich otaczała fosa, a poza nią znajdowały się wały. W XVII wieku, po wojnie 30-letniej, miasto popadło w ruinę. Po wielkim pożarze w 1764 roku część murów zewnętrznych rozebrano do wysokości 1-2 m.. Pozyskano w ten sposób budulec na odbudowę domów.
W związku ze zmianą układu przestrzennego miasta i jego rozbudową, dla usprawnienia komunikacji rozebrano w 1819 roku bramę Żagańską, a następnie Głogowską i część Krośnieńskiej. W końcu XIX i na początku XX w. osuszono fosę i rozebrano mury otaczające zamek. W okresie tym do murów dobudowano wiele budynków gospodarczych i mieszkalnych. System obronny Kożuchowa, pomimo licznych rozbiórek i zmian wprowadzanych na przestrzeni wieków, należy do najlepiej zachowanych na terenie Dolnego Śląska.
