Najstarszy wiarygodny dokument dotyczący Łagowa, pochodzący z 1299 roku mówi o castrum (zamku), który margrabiowie brandenburscy Otton, Konrad i Henryk nadali w lenno rycerzowi Albertowi von Klepzig i jego krewnym. Panowanie joannitów w Łagowie rozpoczęło się 9 grudnia 1347 roku, od przekazania im w zastaw przez margrabiego brandenburskiego Ludwika Wittelsbacha hus Lagow (domu Łagów) wraz z przyległościami. W 1350 roku margrabiowie Ludwik Starszy i Ludwik Rzymski przekazali joannitom „hus Lagow wraz z otwartym miasteczkiem leżącym na wzgórzu przed Łagowem i 22 wsiami”. W ten sposób Łagów stał się siedzibą komandorii, obejmującej potemplariuszowskie dobra Wielkiejwsi i Sulęcina. Wtedy też Herman von Werberg, komandor i preceptor Baliwatu Brandenburskiego, który w latach 1350-1426 miał tu swą siedzibę, wzniósł obecnie istniejący zamek, lokalizując go na sztucznym wzniesieniu w przesmyku pomiędzy jeziorem Trześniowskim i Łagowskim. Murowane, jednotraktowe, dwukondygnacyjne skrzydło wzniesiono od strony zachodniej czworokątnego dziedzińca opasanego z trzech pozostałych stron murami kurtynowymi. Charakterystyczna dla tego typu warowni, czworoboczna u podstawy, cylindryczna w partii górnej wieża znalazła się w południowo-wschodnim narożniku. Wzgórze zamkowe opasano murem obronnym z półokrągłymi, małymi bastejami. Na początku XVI wieku podwyższono wieżę i dobudowano od wschodu basztę bramną, która jest obecnie częścią szyi wejściowej. W 2. poł. XVI wieku wzniesiono analogiczne, dwukondygnacyjne, jednotraktowe skrzydło północne, o trzech salach na parterze i na piętrze. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej, podczas której zamek zajmowały wojska szwedzkie i oblegały brandenburskie, warownię odbudowano nadając jej cechy stylu barokowego. Pierwszym etapem, zrealizowanym w 2. poł. XVII wieku, było wybicie bramy we wschodnim odcinku muru i wykonanie podjazdu oraz dostawienie od południa trzeciego, analogicznego do wcześniejszych, skrzydła. Wzniesione w 1712 roku skrzydło wschodnie potraktowano odmiennie od pozostałych, otwierając je na dziedziniec arkadami wspartymi na filarach o toskańskich i korynckich głowicach. W 1734 roku zbudowano szyję wejściową. W tym czasie, w skrzydle głównym, powstała na osi klatka schodowa. Elewacje przebudowano, wprowadzając regularnie rozmieszczone, prostokątne okna ozdobione uszakowymi obramieniami i boniowane narożniki. Inicjatorami tych działań byli ówcześni komandorzy zakonu, margrabia brandenburski i książę pruski Christian Ludwik Hohenzollern, a następnie Adam Otton von Vierek, którego herb zachował się na kominku sali rycerskiej. Po kasacie zakonu w 1810 roku zakończyło się panowanie joannitów na łagowskim zamku, który przeszedł w ręce prywatne. W tym czasie po raz kolejny przebudowano skrzydło południowe i północne. Po II wojnie światowej, w zamku, będącym własnością Skarbu Państwa, Poznański Oddz. Związku Historyków Sztuki zorganizował Dom Pracy Twórczej. W prowadzonych tu plenerach uczestniczyło wielu najwybitniejszych malarzy polskich tamtego czasu. Od 1962 roku działał tu Dom Pracy Twórczej Tow. im. Henryka Wieniawskiego. Jednak zamek i Łagów najczęściej kojarzono z Lubuskim Latem Filmowym, które zapoczątkował festiwal filmowy w 1969 roku. Poprzedził je przeprowadzony w latach 1966-1969 przez Pracownie Konserwacji Zabytków rozległy remont, mający na celu adaptację zamku na hotel. Obecnie zamek, będący własnością gminy Łagów i dzierżawiony przez osobę prywatną, nadal pełni funkcję hotelową.
W obecnym kształcie warownia jest budowlą czteroskrzydłową, dwukondygnacyjną, założoną na planie zbliżonego do kwadratu czworoboku. Mury zamku wzniesione są z kamienia i cegły w wątku wendyjskim, polskim i krzyżowym. Głównym wejściem, znajdującym się od wschodu, naprzeciwko kościoła, przez długą szyję wejściową, mieszczącą wysokie schody, dostajemy się na położony 10 metrów wyżej wewnętrzny dziedziniec, który na wysokości piętra obiega przechodzący przez wszystkie cztery skrzydła korytarz, z którego prowadzą drzwi do pokojów gościnnych. Jedynym zachowanym w gotyckiej formie wnętrzem jest sklepiona krzyżowo-żebrowo sala mieszcząca pierwotnie najprawdopodobniej refektarz, w której urządzono kawiarnię. Także znajdujące się poniżej piwnice zachowały gotycką formę.
Pszczew – Dom Szewca
Dom Szewca w Pszczewie powstał prawdopodobnie w 1 połowie XVII wieku i został poddany przebudowie w XVIII, XIX i XX
