Kościół pw. św. Józefa w Lubiatowie gm. Drezdenko, pow. strzelecko-drezdenecki
Położona w centralnej części Puszczy Noteckiej, wieś sołecka Lubiatów założona została na wyrębisku leśnym, w otoczeniu jezior. Zlokalizowana na uboczu głównych tras, przy jednej z lokalnych dróg, powstała jako owalnica, przekształciła się z biegiem czasu w wielodrożnicę. Na terenie zatartego już nawsia wyznaczonego przez trzy drogi wiejskie, wybudowano na niewielkim wzniesieniu kościół. Towarzyszy mu drewniana dzwonnica kozłowa, współczesny krzyż misyjny oraz figurka Matki Bożej na postumencie.
Niewiele posiadamy informacji na temat historii wsi. Kształt pierwotnego rozplanowania pozwala na określenie jej średniowiecznego rodowodu. Z XV w. pochodzą krótkie informacje na temat powiązania systemem obronnym wsi regionu, w tym Lubiatowa, z Drezdenkiem. Źródła podają, iż państwo pruskie skolonizowało ten teren w okresie XVI-XVII stulecia. Pomyślny rozwój Lubiatów przechodził w XIX w., kiedy to powstały tu między innymi kuźnia i trzy młyny.
Kościół w miejscowości wzniesiono w XVIII w. Zachowane księgi kościelne pozwalają datować jego powstanie na rok 1736, gdyż z tego roku pochodzą pierwsze zapisy. Początkowo w Lubiatowie mieściła się parafia protestancka, którą z czasem przeniesiono jednak do Goszczanowa. Niewiele posiadamy informacji na temat ewentualnych prac prowadzonych przy budowli.
Kościół założony został na rzucie prostokąta wzbogaconego wtórnie o kwadratowe przedsionki rozmieszczone odpowiednio przy ścianie północnowschodniej i północno-zachodniej. Prostą bryłę nawy nakryto dachem naczółkowym a aneksy dachami dwuspadowymi. Elewacje boczne zachowały pierwotny układ otworów okiennych, jednak wprowadzono nową stolarkę ze szkleniem witrażowym. Niejasne pozostaje, czy w ścianie północno-wschodniej od początku wprowadzone było wejście, obecnie poprzedzone przybudówką. Stolarka drzwiowa jest wtórna. Zasadnicze zmiany wprowadzono po wojnie w elewacji południowo-wschodniej poprzez zamurowanie dwóch otworów okiennych, co związane było ze zmianą układu wnętrza. Elewacja północno-zachodnia została wtórnie przemurowana cegłą ceramiczną. Elewacje współczesnych przybudówek pozostawiono jako ceglane.
Salowe wnętrze kościoła zostało znacznie przekształcone. Podwyższono poziom prezbiterium wprowadzając deskowy podest. Oryginalną posadzkę przesłonięto betonową wylewką. Strop obito płytą pilśniową. Zachowana jest głęboka empora przy ścianie północno-zachodniej zamknięta balustradą o konstrukcji ramowo-płycinowej. Jej wygląd zakłócają jednak współczesne malowidła o ludowym charakterze. Po przeciwnej stronie znajduje się barokowy ołtarz, częściowo przekształcony, o wtórnej kolorystyce. Pierwotnie przesunięty w głąb nawy, obecnie stoi bezpośrednio przy ścianie prezbiterialnej. Poprzedza go współczesny stół ołtarzowy.
Po wojnie kościół poświęcono dla potrzeb napływającej społeczności katolickiej 19 marca 1946 r. jako filialny parafii w Trzebiczu. Obsługiwana była przez Zakon Księży Zakonników Regularnych Laterańskich. W roku 1994 bp Adam Dyczkowski erygował parafię Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Rąpinie. Lubiatów włączono w jej obręb. Niestety, nie posiadamy dokumentacji prowadzonych bezpośrednio po wojnie prac. Na pewno objęły one adaptację wnętrza do potrzeb nowej liturgii. Z lat 70. pochodzi informacja na temat pokrycia betonem dotychczasowej posadzki ceglanej. Na początku lat 80. przeprowadzono gruntowny remont i dobudowano przedsionek oraz zakrystię. Przesłonięto również oryginalny strop płytami pilśniowymi. W roku 1985 wykonano dekorację malarską ścian, obecnie już zamalowaną. Odnowiono także ołtarz i wzmocniono konstrukcję budynku. Obecnie prowadzone są bieżące remonty i naprawy.
