Wzniesiony w kon. XIII w., był przebudowany w 1746 (obniżenie dachu); opuszczony od 1945, został odbudowany w 1970, a w 2004 poddany restauracji i konserwacji. Od pocz. reformacji do 1945 należał do ewangelików. Późnoromański kościół jest orientowany, zbudowany z granitowych ciosów z użyciem cegły, salowy na planie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym. Zachowały się dwa pierwotne portale i okna szczelinowe oraz polichromia na ścianie wschodniej poddasza z ok. 1350.
Menu