Wzniesiony w 1474 r., być może na miejscu kościoła wzmiankowanego w 1232 r., był przebudowany w kon. XV w. (sklepienia naw) i po zniszczeniach spowodowanych najazdem wojsk niemieckich w 1520 r. Przesklepione wówczas prezbiterium otrzymało w 1545 r. bogaty renesansowy wystrój malarski z fundacji Wawrzyńca Myszkowskiego, starosty międzyrzeckiego. Zasłonięta warstwami wtórnej pobiały polichromia, odkryta została w 2009 r. Dokonana w XIX w. odnowa wnętrza zaznaczyła się wprowadzeniem elementów neogotyckich. Renowację wnętrza przeprowadzono również w latach 1960–1962. Gotycka świątynia jest budowlą orientowaną, murowaną z cegły, trójnawową o układzie halowym, z prosto zakończonym prezbiterium, zakrystią od północy, kruchtą i kaplicą od południa, nakrytą dachami dwuspadowymi i pulpitowymi. Nawy przekryte są pięcioprzęsłowymi sklepieniami gwiaździstymi, prezbiterium sklepieniem kolebkowym z lunetami. Na zewnątrz kościół jest oskarpowany, a szczyty wschodnie zdobione sterczynami, blendami i maszkaronami. Nad zachodnią partią korpusu znajduje się niska, drewniana wieża.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
