Usytuowany jest w widłach rzek Obry i Paklicy, na miejscu grodu wniesionego w zaraniu państwowości polskiej. Położony na rubieżach państwa, gród strzegł granic przed Niemcami i Pomorzanami. Od poł. XIII w., po utracie Lubusza, był najbardziej wysuniętą na zachód warownią polską. Ok. poł. XIV w., wykorzystując wały grodu, zbudowano zamek. Zniszczony przez najeźdźców w 1474 i 1520, został odbudowany i wzmocniony dwiema potężnymi bastejami przy bramie. W czasie najazdu szwedzkiego został zniszczony i od tam tego czasu pozostaje w ruinie. W latach 1954–1964 był konserwowany wg proj. Zdzisława Ziętkiewicza, opartego o wyniki własnych badań architektonicznych. Prace remontowe przy murach i basztach prowadzone były w latach 1986–1992 i kontynuowane są od 2004. Zamek, jako urządzona trwała ruina prezentuje się w postaci obwodu ceglanych murów kurtynowych wysokości 5-7 m, posadowionych na wysokich wałach, otoczonych nawodnioną fosą. Wejście na obszerny dziedziniec z odbudowanym domkiem gotyckim, prowadzące od wschodu, flankowane jest przez masywne basteje, przesklepione kopulasto, nakryte dachami wielospadowymi.
Pszczew – Dom Szewca
Dom Szewca w Pszczewie powstał prawdopodobnie w 1 połowie XVII wieku i został poddany przebudowie w XVIII, XIX i XX
