Wczesnogotycka świątynia z kon. XIII w. została spustoszona w czasie wojny trzydziestoletniej. Przy odbudowie podwyższono nieco mury i przesklepiono prezbiterium kolebką. Od XIX w. kościół stał opuszczony, a do kultu przywrócony w 1948. Jest orientowany, murowany z kamienia i rudy darniowej, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium, z zakrystią od północy, nakryty dachami dwuspadowymi. Zachowały się pierwotne otwory okienne i dwa uskokowe portale, a w nich drzwi z ozdobnymi okuciami z XIII w.
Menu