Mostki położone są przy tranzytowej drodze Poznań – Frankfurt nad Odrą, około 10 km na zachód od Świebodzina. Zespół pałacowo-folwarczny znajduje się w centrum wsi, po stronie południowej wspomnianej drogi. Zabudowa zespołu skupia się wokół czworobocznego podwórza, którego południowy bok zamyka pałac. Od dziedzińca jest on ogrodzony pasmem niskiej zieleni, a z pozostałych stron otoczony parkiem. W zabytku znajduje się szkoła podstawowa.
Pierwsza wiadomość o dobrach ziemskich w Mostkach pochodzi z 1470 roku, kiedy to panowie von Laben sprzedali je Janowi Lasocie (Lasseth). W 1524 roku, jako właściciel majątku wymieniony został biskup von Salza, a w 1608, 1640 i 1670 – rodzina von Sack. 15 lat później Mostki należały do Kiliama von Sommerfeld, którego syn Fryderyk sprzedał je Erazmowi von Schenkersdorf. Od jego wnuka, Karola von Brescius’a dobra nabył, w 2. poł. XIX wieku, Ferdynand Schulz, który po nobilitacji otrzymał nazwisko von Heinersdorf. Za jego czasów zbudowany został obecny pałac. Ostatnim dziedzicem na dobrach Mostki, do czasu II wojny światowej był Karol Hennig von Heinersdorf.
Powstały około lat 1870-1880 pałac, zbudowany w manierze eklektycznej, detalem architektonicznym i wystrojem sztukatorskim odwołuje się głównie do renesansu. Założony jest na planie wydłużonego prostokąta, rozwiniętego o liczne rozality różnego kształtu. Piętrowy, podpiwniczony, w głównym trzonie ma dach czterospadowy. Układ wewnętrzny, identyczny we wszystkich kondygnacjach, trzytraktowy, z wąskim traktem – korytarzem na osi podłużnej, z sienią przelotową, przesuniętą nieco na wschód. We wschodniej, poszerzonej części korytarza mieści się klatka schodowa. Piwnice z reliktami wcześniejszej budowli, przekryte są w części sklepieniami kolebkowymi, w części zaś, podobnie, jak lokalności parteru i piętra, stropami. Elewacje, kształtowane wertykalnie, bogate w detal architektoniczny, od strony północnej (fasada) i południowej urozmaicone są portykami. Wnętrza, głównie na parterze, bogato zdobione dekoracją sztukatorską, umieszczoną na stropach, odmienną w każdym z pomieszczeń. Mają postać faset z ornamentem palmetowym lub konsolkowym oraz środkowe pole z okazałą rozetą, otoczoną motywem kwiatów. Marmurowa klatka schodowa, z kutą ozdobnie balustradą, na jednej ze ścian ma sztukaterie z alegorycznym wyobrażeniem dnia (uskrzydlona postać kobieca rozsypująca kwiaty) i nocy (identyczna postać tuląca do snu dzieci). W krajobrazowym parku godna uwagi jest, powstała wraz z pałacem, romantyczna wieża widokowa.
Adaptacja pałacu na szkołę w okresie powojennym, jak również przeprowadzone remonty, nie miały ujemnego wpływu na architekturę zabytku, zarówno w jego układzie wewnętrznym, bryle, jak i wystroju artystycznym.
