Wzniesiony w kon. XIII w., został przebudowany w pocz. XVI w., powiększony o wieżę w 1601 i kaplicę w 1750. Był remontowany w 1852, 1879 i w 90. latach XX w. Od pocz. reformacji do 1668 należał do ewangelików. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z prostokątnym w planie prezbiterium oraz zakrystią, kaplicą i wieżą od północy. Dachy – dwuspadowe, nad wieżą czterospadowy z tamburem i ostrosłupową iglicą. Prezbiterium ma sklepienie sieciowe, zakrystia krzyżowe, a nawa i kaplica stropy. Barokowe wyposażenie wnętrza pochodzi z XVIII w. W linii otaczającego kościół muru znajduje się gotycki budynek bramny, parterowy, nakryty dachem czterospadowym z ostrołucznymi arkadami przejazdu.
Menu