Barokowa rezydencja, powstała w latach 1684–1687 staraniem Otto Fryderyka von Unrugha. Wielokrotne remonty, m.in. W 1770 oraz w 70. i 90. latach XX w. nie zmieniły bryły ani układu wewnętrznego budowli, murowanej, prostokątnej w rzucie, dwutraktowej, piętrowej, nakrytej dachem czterospadowym. W układzie wnętrz z wydzielonym westybulem w sieni oraz apartamentami z sypialniami i alkowami na piętrze, widoczne są wpływy ówczesnych rozwiązań francuskich. Elewację frontową i ogrodową zdobią identyczne portale ujęte rustykowanymi pilastrami, podtrzymującymi zarysowany odcinkiem łuku, przerwany przyczółek. Wnętrza, przekryte sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi i sfazowanymi sufitami, posiadają bogaty wystrój sztukatorski. Obok dekoracji o motywach roślinnych, pokrywających także kominki, występują sceny figuralne o tematyce symbolicznej, odzwierciedlającej ducha protestantyzmu wbrew triumfującej na Śląsku kontrreformacji. Zabytek jest obecnie w posiadaniu Zielonogórskiego Muzeum Etnograficznego.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
