Wzniesiony w XIV w., w następnym stuleciu otrzymał sklepienie w prezbiterium. W XVI w. dostawiono zakrystię, a w XVIII w. kruchtę i wieżę. W 1903 kościół został poddany kapitalnemu remontowi. W latach 1568–1700 był we władaniu ewangelików. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy z czterobocznym prezbiterium, zakrystią i kruchtą od północy. Przy kruchcie do nawy przylega wieża konstrukcji szkieletowej, oszalowana deskami. Nad prezbiterium rozpięte jest sklepienie gwiaździste, nad zakrystią kolebkowe, nad nawą strop drewniany. Elewacje zachowały nietynkowane lico. Wyposażenie wnętrza barokowe z XVIII w., ponadto renesansowe płyty nagrobne Ossowskich i Żychlińskich.
Menu