Barokową świątynię, zbudowaną w latach 1732–1735, ufundował właściciel tutejszych dóbr – Andreas von Stosch. Z ok. poł. XIX w. pochodzi wystrój elewacji centralnej części budowli, zdradzający pokrewieństwo ze szkołą Karola F. Schinkla. W tym samym czasie dostawiona została zakrystia, a wnętrze opięte balkonami. Do 1945 kościół był ewangelicki. W 90. latach XX w. i w 2004 przeprowadzono remonty. Jest orientowany, murowany, założony na planie oktogonalnym, z wieżą przy boku zachodnim i zakrystią przy wschodnim. Do boków wieży przylegają czteroboczne lokalności pomyślane, jako mauzolea. Korpus nakryty jest dachem wielospadowym, parterowe kaplice przy wieży mansardowymi. Wnętrze opięte w pięciu bokach emporami, przekryte jest stropem, kruchta pod wieżą sklepaniem krzyżowym o ściętych szwach, kaplice-mauzolea: północna krzyżowym, południowa kolebkowym z lunetami. Cenniejsze elementy wyposażenia, to barokowy ołtarz główny i trzy marmurowe sarkofagowi członków rodziny von Stosch. Wejście zostało ujęte barokowym portalem w formie flankujących pilastrów z impostami, wspierających proflowany, wygięty w górę gzyms, zwieńczony kartuszem herbowym fundatora.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
