Wieś położona jest ok. 11 km na zachód od miasta Trzciel. Początkowo ośrodek miejscowości stanowiła zabudowa określana jako „Folwark Średni i Stary”, następnie przyjęto niemiecką nazwę Panwitz. Pod koniec XIX w. folwark uzyskał status samodzielnego okręgu dworskiego. Właścicielem był wówczas Adam Żychliński z Łagowca, a następnie Ida Żychlińska z domu von Pröck. W 1913 r. dwór przeszedł w posiadanie dra Antona Jaworowicza, a po 1918 r. przejęty został przez Waltera Wolcke.
Dwór znajduje się w otoczeniu parku, który od wschodu graniczy z kompleksem budynków gospodarczych. Po stronie południowej, wzdłuż założenia parkowego znajduje się brukowana droga wiejska, przy której wzniesione zostały budynki mieszkalne oraz zabudowania gospodarcze folwarku.
Pochodzący z 4. ćw. XIX wieku dwór, to budowla murowana o złożonej bryle, wzniesiona na rzucie w kształcie litery T. Obiekt jest w całości podpiwniczony, parterowy, z użytkowym poddaszem. Zachodnie skrzydło (główne) posiada dach dwuspadowy. Elewacja frontowa tego skrzydła otrzymała podział sześcioosiowy, z centralnie umieszczonym dwuosiowym ryzalitem przechodzącym w szczyt z trójkątnym naczółkiem. Ryzalit poprzedza półokrągły taras. Wschodnie skrzydło (tylne) nakryte zostało niższym dachem dwuspadowym. Od strony wschodniej dostawiono przybudówkę a w narożniku południowo-wschodnim ośmioboczną wieżę.
Elewację południową tworzy ściana szczytowa skrzydła głównego, którą poprzedza ryzalit z pilastrami i ceramicznymi głowicami korynckimi. Skrzydło boczne posiada zadaszony płaskim dachem ganek wsparty na trzech filarach z profilowanymi bazami i głowicami. Nad głowicami znajdują się dekoracje w formie głowic korynckich. Na taras prowadzą dekoracyjne schody z policzkami zwężającymi się ku wejściu w formie ślimacznic. W narożnik południowo-wschodni wbudowana jest trójkondygnacyjna, ośmioboczna wieża zwieńczona pełną balustradą, okalającą w zwieńczeniu taras. Elewacja wschodnia posiada dobudówkę przykrytą dwuspadowym dachem.
Wyposażenie wnętrza uległo znacznej dewastacji. W pomieszczeniu skrzydła głównego zachowały się fragmenty sztukaterii sufitu. Ponadto pozostały nieliczne elementy stolarki okiennej i drzwiowej. Są to m.in. okna w konstrukcji skrzynkowej wraz z okiennicami wewnętrznymi o składanych skrzydłach; zewnętrzne drzwi płycinowe w skrzydle głównym (dwuskrzydłowe, zdwojone), ościeżyny drzwi wewnętrznych z nadświetlami, schody jednobiegowe (balustrada nie istnieje). Zniszczeniu uległy podłogi deskowe a także parkiet z klepek w układzie jodełkowym. W pomieszczeniach parteru zdewastowane zostały dwa piece kaflowe.
Prace remontowe przy obiekcie ograniczały się głównie do zabezpieczenia budowli przed dostępem wilgoci. Rozebrano ceramiczne pokrycia dachów, zastępując je papą. Zamurowano większość otworów okiennych i drzwiowych w parterze. Ciągły dostęp osób niepożądanych prowadzi do systematycznej dewastacji wnętrza. Aktualnie dwór stanowi własność prywatną.
